چونست حال بستان اى باد نوبهارى اى گنج نوشدارو با خستگان نگه كن يا خلوتى برآور يا برقعى فروهل هر ساعت از لطيفى رويت عرق برآرد عودست زير دامن يا گل در آستينت گل نسبتى ندارد با روى دلفريبت وقتى كمند زلفت ديگر كمان ابرو ور قيد مي گشايى وحشى نمي گريزد ز اول وفا نمودى چندان كه دل ربودى عمرى دگر ببايد بعد از فراق ما را ترسم نماز صوفى با صحبت خيالتهر درد را كه بينى درمان و چاره اى هست هر درد را كه بينى درمان و چاره اى هست
كز بلبلان برآمد فرياد بي قرارى مرهم به دست و ما را مجروح مي گذارى ور نه به شكل شيرين شور از جهان برآرى چون بر شكوفه آيد باران نوبهارى يا مشك در گريبان بنماى تا چه دارى تو در ميان گل ها چون گل ميان خارى اين مي كشد به زورم وان مي كشد به زارى دربند خوبرويان خوشتر كه رستگارى چون مهر سخت كردم سست آمدى به يارى كاين عمر صرف كرديم اندر اميدوارى باطل بود كه صورت بر قبله مي نگارىدرمان درد سعدى با دوست سازگارى درمان درد سعدى با دوست سازگارى
لطفا منتظر باشید ...
