سرمست اگر درآيى عالم به هم برآيد گر پرتوى ز رويت در كنج خاطر افتد گلدسته اميدى بر جان عاشقان نه گفتى به كام روزى با تو دمى برآرم عاشق بگشتم ار چه دانسته بودم اول گويند دوستانم سودا و ناله تا كى دل رفت و صبر و دانش ما مانده ايم و جانىهر دم ز سوز عشقت سعدى چنان بنالد هر دم ز سوز عشقت سعدى چنان بنالد
خاك وجود ما را گرد از عدم برآيد خلوت نشين جان را آه از حرم برآيد تا ره روان غم را خار از قدم برآيد آن كام برنيامد ترسم كه دم برآيد كز تخم عشقبازى شاخ ندم برآيد سودا ز عشق خيزد ناله ز غم برآيد ور زان كه غم غم توست آن نيز هم برآيدكز شعر سوزناكش دود از قلم برآيد كز شعر سوزناكش دود از قلم برآيد
لطفا منتظر باشید ...
