منم اين بى تو كه پرواى تماشا دارم بر گلستان گذرم بى تو و شرمم نايد كه نه بر ناله مرغان چمن شيفته ام بر گل روى تو چون بلبل مستم واله گر چه لايق نبود دست من و دامن تو گر به مسجد روم ابروى تو محراب منست دلم از پختن سوداى وصال تو بسوخت عقل مسكين به چه انديشه فرادست كنم سر من دار كه چشم از همگان دردوزم با توام يك نفس از هشت بهشت اوليترسعدى خويشتنم خوان كه به معنى ز توام سعدى خويشتنم خوان كه به معنى ز توام
كافرم گر دل باغ و سر صحرا دارم در رياحين نگرم بى تو و يارا دارم كه نه سوداى رخ لاله حمرا دارم به رخ لاله و نسرين چه تمنا دارم هر كجا پاى نهى فرق سر آن جا دارم ور به آتشكده زلف تو چليپا دارم تو من خام طمع بين كه چه سودا دارم دل شيدا به چه تدبير شكيبا دارم دست من گير كه دست از دو جهان وادارم من كه امروز چنينم غم فردا دارمكه به صورت نسب از آدم و حوا دارم كه به صورت نسب از آدم و حوا دارم
لطفا منتظر باشید ...
