سرمست ز كاشانه به گلزار برآمد مرغان چمن نعره زنان ديدم و گويان آب از گل رخساره او ژس پذيرفت سجاده نشينى كه مريد غم او شد زاهد چو كرامات بت عارض او ديد بر خاك چو من بي دل و ديوانه نشاندش من مفلس از آن روز شدم كز حرم غيب كام دلم آن بود كه جان بر تو فشانمسعدى چمن آن روز به تاراج خزان داد سعدى چمن آن روز به تاراج خزان داد
غلغل ز گل و لاله به يك بار برآمد زين غنچه كه از طرف چمنزار برآمد و آتش به سر غنچه گلنار برآمد آوازه اش از خانه خمار برآمد از چله ميان بسته به زنار برآمد اندر نظر هر كه پرى وار برآمد ديباى جمال تو به بازار برآمد آن كام ميسر شد وين كار برآمدكز باغ دلش بوى گل يار برآمد كز باغ دلش بوى گل يار برآمد
لطفا منتظر باشید ...
