من از تو صبر ندارم كه بى تو بنشينم بپرس حال من آخر چو بگذرى روزى من اهل دوزخم ار بى تو زنده خواهم شد ندانمت كه چه گويم تو هر دو چشم منى چو روى دوست نبينى جهان نديدن به ضرورتست كه عهد وفا به سر برمت نه هاونم كه بنالم بكوفتى از يار بگرد بر سرم اى آسياى دور زمان چو بلبل آمدمت تا چو گل نا گويم مرا پلنگ به سرپنجه اى نگار نكشت چو ناف آهو خونم بسوخت در دل تنگهنر بيار و زبان آورى مكن سعدى هنر بيار و زبان آورى مكن سعدى
كسى دگر نتوانم كه بر تو بگزينم كه چون همي گذرد روزگار مسكينم كه در بهشت نيارد خداى غمگينم كه بى وجود شريفت جهان نمي بينم شب فراق منه شمع پيش بالينم و گر جفا به سر آيد هزار چندينم چو ديگ بر سر آتش نشان كه بنشينم به هر جفا كه توانى كه سنگ زيرينم چو لاله لال بكردى زبان تحسينم تو مي كشى به سرپنجه نگارينم برفت در همه آفاق بوى مشكينمچه حاجتست بگويد شكر كه شيرينم چه حاجتست بگويد شكر كه شيرينم
لطفا منتظر باشید ...
