بس كه در منظر تو حيرانم پارسايان ملامتم مكنيد هر كه بينى به جسم و جان زندست به چه كار آيد اين بقيت جان گر تو از من عنان بگردانى گر بخوانى مقيم درگاهم من نه آنم كه سست بازآيم گر اجابت كنى و گر نكنى سهل باشد صعوبت ظلمات تا كى آخر جفا برى سعدىكار مردان تحملست و سكون كار مردان تحملست و سكون
صورتت را صفت نمي دانم كه من از عشق توبه نتوانم من به اميد وصل جانانم كه به معشوق برنيفشانم من به شمشير برنگردانم ور برانى مطيع فرمانم ور ز سختى به لب رسد جانم چاره من دعاست مي خوانم گر به دست آيد آب حيوانم چه كنم پاى بند احسانممن كيم خاك پاى مردانم من كيم خاك پاى مردانم