بس كه در منظر تو حيرانم پارسايان ملامتم مكنيد هر كه بينى به جسم و جان زندست به چه كار آيد اين بقيت جان گر تو از من عنان بگردانى گر بخوانى مقيم درگاهم من نه آنم كه سست بازآيم گر اجابت كنى و گر نكنى سهل باشد صعوبت ظلمات تا كى آخر جفا برى سعدىكار مردان تحملست و سكون كار مردان تحملست و سكون
صورتت را صفت نمي دانم كه من از عشق توبه نتوانم من به اميد وصل جانانم كه به معشوق برنيفشانم من به شمشير برنگردانم ور برانى مطيع فرمانم ور ز سختى به لب رسد جانم چاره من دعاست مي خوانم گر به دست آيد آب حيوانم چه كنم پاى بند احسانممن كيم خاك پاى مردانم من كيم خاك پاى مردانم
لطفا منتظر باشید ...
