من بدين خوبى و زيبايى نديدم روى را روى اگر پنهان كند سنگين دل سيمين بدن اى موافق صورت و معنى كه تا چشم منست گر به سر مي گردم از بيچارگى عيبم مكن هر كه را وقتى دمى بودست و دردى سوختست ما ملامت را به جان جوييم در بازار عشق بوستان را هيچ ديگر در نمي بايد به حسن اى گل خوش بوى اگر صد قرن بازآيد بهارسعديا گر بوسه بر دستش نمي يارى نهاد سعديا گر بوسه بر دستش نمي يارى نهاد
وين دلاويزى و دلبندى نباشد موى را مشك غمازست نتواند نهفتن بوى را از تو زيباتر نديدم روى و خوشتر خوى را چون تو چوگان مي زنى جرمى نباشد گوى را دوست دارد ناله مستان و هاياهوى را كنج خلوت پارسايان سلامت جوى را بلكه سروى چون تو مي بايد كنار جوى را مل من ديگر نبينى بلبل خوشگوى راچاره آن دانم كه در پايش بمالى روى را چاره آن دانم كه در پايش بمالى روى را
لطفا منتظر باشید ...
