• 
  
  تا كى اى آتش سودا به سرم برخيزى
  تا كى اى چشمه سيماب كه در چشم منى
  يك زمان ديده من ره به سوى خواب برد
  اى دل از بهر چه خونابه شدى در بر من
  به چه دانش زنى اى مرغ سحر نوبت روز اى غم از همنفسى تو ملالم بگرفت
  اى غم از همنفسى تو ملالم بگرفت
  


• 
  
  تا كى اى ناله زار از جگرم برخيزى
  از غم دوست به روى چو زرم برخيزى
  اى خيال ار شبى از رهگذرم برخيزى
  زود باشد كه تو نيز از نظرم برخيزى
  كه نه هر صبح به آه سحرم برخيزى هيچت افتد كه خدا را ز سرم برخيزى
  هيچت افتد كه خدا را ز سرم برخيزى