دست با سرو روان چون نرسد در گردن آدمى را كه طلب هست و توانايى نيست بند بر پاى توقف چه كند گر نكند روى در خاك در دوست ببايد ماليد نيم جانى چه بود تا ندهد دوست به دوست سهل باشد سخن سخت كه خوبان گويند هيچ شك مي نكنم كهوى مشكين تتار روزى اندر سر كار تو كنم جان عزيزسعديا ديده نگه داشتن از صورت خوب سعديا ديده نگه داشتن از صورت خوب
چاره اى نيست بجز ديدن و حسرت خوردن صبر اگر هست و گر نيست ببايد كردن شرط عشقست بلا ديدن و پاى افشردن چون ميسر نشود روى به روى آوردن كه به صد جان دل جانان نتوان آزردن جور شيرين دهنان تلخ نباشد بردن شرم دارد ز تو مشكين خط آهوگردن پيش بالاى تو بارى چو ببايد مردننه چنانست كه دل دادن و جان پروردن نه چنانست كه دل دادن و جان پروردن
لطفا منتظر باشید ...
