خواهم اندر پايش افتادن چو گوى بر سر عشاق طوفان گو ببار گر به داغت مي كند فرمان ببر ناودان چشم رنجوران عشق شاد باش اى مجلس روحانيان هر كه سودانامه سعدى نبشت هر كه نشنيدست وقتى بوى عشق
هر كه نشنيدست وقتى بوى عشق
ور به چوگانم زند هيچش مگوى در ره مشتاق پيكان گو بروى ور به دردت مي كشد درمان مجوى گر فروريزند خون آيد به جوى تا كه خورد اين مي كه من مستم به بوى دفتر پرهيزگارى گو بشوى گو به شيراز آى و خاك من ببوى
گو به شيراز آى و خاك من ببوى