عـقـل سـليـم ، حـكـم مـى كـنـد كـه بـايـد از خـطـر گـريـخـت و از جـايـى كـه احـتـمـال خـطـر دارد پـرهيز كرد.خداوند تبارك و تعالى به صورتهاى مختلف ، بشر را بسوى كمال فرا خوانده است . بهشت و نعمتهاى بى پايان آن را آفريد و به انسانها وعده داد كه اگر بندگى كنيد و دستورات مرا عمل نماييد و حرام و گناه را ترك كرده و تقوا ورزيد، نعمتهاى بى پايان بهشت را دراختيار شما قرار مى دهم واگر بندگى شيطان كنيد و حريم مرا نگه نداريد و دسـتـوراتـم را اجـرا نـكـنـيـد، شـمـا را به عذاب جهنم مبتلا مى سازم ، اين وعده و وعيد سبب نجات بسيارى از انسانها شده است .پـيـامـبران الهى عليهم السلام و پيروان راستين آنان ، صدق وعده و وعيد الهى را با تمام وجود دريـافـتـه انـد. خـوف عـذاب وامـيـدوارى بـه رحـمـت الهـى درقـلوب آنـان حـركـت بـسـوى كمال را شتاب مى بخشد.پـيـامـبـر اكـرم (ص ) انـسانها را به توحيد وبندگى ، دعوت مى كرد؛ مشركان و كفّار او را به شـرك ، ظـلم ، گـنـاه ، فـسـاد و فـحـشـا مـى خواندند و وعده ها مى دادند تا دست از دعوت حق خود بردارد.خداوند به پيامبرش فرمود كه به آنها بگو من نمى توانم خواسته هاى شما را اجابت كـنم و از دعوت به توحيد و اجراى اوامر پروردگار سربرتابم . من از عاقبت سركشى و گناه كه جهنّم است ، بيم دارم و همين بيم مرا از گناه ، شرك ، كفر، ظلم و ستم باز مى دارد.
2 ـ عذاب عظيم
درآيـات متعدّد قرآن روز قيامت و عذاب آن روز و بعد از آن روز با صفات تكان دهنده اى ذكر شده است .ازجمله :(عَذابُ يَوْمٍ عَظيمٍ) (31)(عذاب روز با عظمت )(عَذابُ يَوْمٍ كَبيرٍ) (32)(عذاب روز بزرگ )، (عـَذابُ يـَوْمٍ اَليـمٍ) (33)(عذاب روز دردناك )(عَذابُ يَوْمٍ مُحيطٍ) (34)(عذاب روز احاطه كننده )، (عـَذابٌ مـَهينٌ) (35)(عذابى خوار كننده )(عَذابٌ يُخْزيه ) (36) (عذابى كه او را خوار مى كند)، (عَذابٌ غَيْر مَرْدوُدٍ) (37)(عذاب رد نشدنى )(عَذابٌ واصِبٌ) (38)(عذاب دائمى )، (عَذابٌ مُسْتَقَرّ) (39)(عذاب هميشگى )(عذاباً نُكراً) (40)(عذابى ناشناخته ) (عَذابٌ الجَحيمٌ)، (41)(عَذابُ الْحَميمِ) (42)(عَذابُ الْهَوْن )، (43)(عَذابُ الْسَموُمِ) (44) (عـذاب سـمـّى )،(عـَذابٌ اَليـمٌ) (45)(عـَذابٌ شـَديـدٌ)، (46)(عـَذابـُ الْحَريقْ)، (47) (عـَذابُ النـّارِ)، (48)(عـَذابٌ عـَظـيـمٌ) (49)(عـَذابـٌ مُقيمٌ)، (50)(سُوءُالْعَذابِ)، (51) (عـَذابٌ الخـُلْدُ)، (52)(عـَذابٌ غَليظٌ) (53)(عَذابٌ قَريبٌ)، (54)(عَذابُ السَّعيرِ)، (55)(الْعَذابُ الاَْكْبَرْ)، (56) تـوجـه بـه آيات عذاب و اوصاف عذاب الهى مى تواند آن چنان خوف و هراس در فرد ايجاد كند كـه او را از هـرگـنـاهـى بـاز دارد. شـايـسـتـه اسـت كـه هـر مـسـلمـانـى بـه ايـن آيـات ،گـوش دل بـسـپـارد وچـشـم دل را بـسـوى جـهـنـم و شـدّت عـذاب آن بـگـشـايـد تـا بـيـم از عـذاب ، دردل او ايـجـاد شـود و ايـن بـيم مانع از شهوت طلبى نامشروع ، دنيا پرستى ، گناه و شيطان پرستى شود و او را به انجام اعمال صالح وادارد.
لطفا منتظر باشید ...
