(وَلَقـَدْ اءَرْسَلْنامُوسى بِاياتِنا اءَنْ اءَخْرِجْ قَوْمَكَ مِنَ الظُّلُماتِ إِلىَ النُّورِ وَ ذَكِّرْهُمْ بِاَيّامِ اللّهِ إِنَّ فى ذلِكَ لاَياتٍ لِكُلِّ صَبّارٍ شَكُورٍ) (ابراهيم ، 6 ـ 5) مـوسـى را بـا آيـات خـود فـرسـتـاديـم كـه قـوم خود را از تاريكى به روشنايى بيرون آر، و روزهـاى خـدا را بـه يـادشـان بـيـاورد. و در اين يادآورى براى هر شكيباى شكورى ، نشانه هاى (عبرت ) است .
چند نكته
1 - رسالت موسى
معجزه ، لازمه نبوّت است و هر پيامبرى بايد معجزه اى را به مقتضاى زمان و بـه تـناسب افكار مردم بياورد تا موضع خود را تاءييد كند و قلوب مردم را جهت پذيرش حقايق الهـى آمـاده سـازد. از ايـن رو، حـضـرت مـوسـى (ع ) نيز همراه معجزه هايى چون عصا و يد بيضا بـرانـگـيـخـتـه شـد و مـحـورهـاى رسـالت او مـشـخـص گـرديـد كـه يـكـى شـكـافـتـن تـاريـكـى جـهـل و جـّو خـرافـه پـرسـتـى ، دفـع فـسـاد و سـتـم و بـيـرون بـردن مردم از آن بسوى نور و روشـنـايى حق و ديگرى يادآور شدن ايام اللّه است . گرچه هدف دوّمى در ضمن اولى موجود است ولى با توجه به اهميت آن دوباره بر آن تصريح شده است و اين از باب ذكر خاصّ بعد از عام است .
2 - ايـام اللّه
مـقـصـود از ايـام اللّه ـ روزهـاى خدا ـ ايام خاصّى است ؛ با اينكه تمام روزها از آنِ خداست ، ولى ايام مخصوصى را به خدا اختصاص دادن به جهت ظاهر شدن امر اوست ، بگونه اى كـه غـيـر خدا كسى نقشى ندارد. پس ايام اللّه عبارت است از:زمان و شرايطى كه مظهر قدرت و وحـدانـيـّت خـداسـت ، مانند روز مرگ كه تسلط آخرت در آن ظاهر مى شود و اسباب دنيوى از اثر بـاز مـى ايـسـتـد يـاروز قـيـامـت كـه حـكـمـفـرمـايـى در آن روز از آنِ خـداسـت ، يـا ايـام نزول عذاب بر اقوام طغيانگر چون قوم عاد و ثمود، زيرا كه اينها نيز روزهايى است كه قدرت و غـلبـه خـاص خـداونـد ظاهر شده و نمايانگر عزّت اوست . با اين بيان نمى توان ايام اللّه را بـه يـك يـا چند روز مشخص ، اختصاص داد و يا آن را به ايام فرا رسيدن نعمتهاى الهى ، محدود ساخت .(53) پـس شـناخت ايام اللّه دو ملاك دارد؛ يكى انجام گرفتن امور و به وقوع پيوستن حوادث ، بطور اسـتـثـنـايـى و يـا قدرت غير طبيعى كه ديگران در آن نقشى نداشته باشند، چون نجات حضرت ابـراهـيـم (ع ) از آتـش يـا پـيـاده شـدن يـاران نـوح از كـشـتـى در كـمال سلامتى و آرامش ، و ديگرى عبرت انگيز و پند آموز بودن آن حادثه ، چرا كه ارزش روزها در حوادثى است كه در امتداد ايام به وقوع مى پيوندد.امام باقر(ع ) روز ظهور حضرت قائم آل محمد (عج ) را از ايام اللّه خواند و فرمود:ايام اللّه سه روز است ؛ روز قيام حضرت مهدى (عج )، روز مرگ و روز قيامت .(54) بـديـن جـهـت است كه آن روز، روزى است كه خدا بر مستضعفان ، منّت گذارده و آنان را وارث زمين خـواهد كرد. آن روز، روز نمايش عزّت خداوند و عزّت مؤ منان ، و نيز عبرت گرفتن دوست و دشمن است .در دوران انقلاب اسلامى ملّت ايران ، روزهايى بود كه قدرت وغلبه الهى آشكار شد و مشت آهنين مـلّتـى مـحـروم بـر تـانـك و تـوپ قـدرتى ستمگر غلبه يافت و روز ظهور قدرت حق شد و يا روزهـايـى كـه رحـمت حق بر اين مردم محروم شامل شد و نعمت حكومت اسلامى بر آنان ارزانى شود همچون ، 22 بهمن و... اين روزها هم از مظاهر ايام اللّه است و هم چنان كه امام بزرگوار امّت آنان را (ايام اللّه ) ناميد. بر مردم لازم است كه آن ايام را ياد آور شوند و نعمت خدا را شكر گويند و قدر بدانند.
3 - مـظـاهـر ايـام اللّه
ايـام اللّه نـسـبت به مردم دو مظهر دارد، يكى مظهر نعمت چون تحت شكنجه بـودن مـردم مـصر بوسيله آل فرعون كه نوعى بلا بود و ديگرى مظهر نعمت ، چون نجات قوم مـوسـى از عـذاب فـرعـونـيان . اولى صبر و پايدارى مى طلبد و دومى سپاس و شكر لازم دارد. گـرچـه يـادآورى ايـام اللّه چـه در بـعـد شـكست و چه در بعد فتح و پيروزى ، نقش مؤ ثرى در بـيدارى ملتها دارد وبراى آنها حركت
لطفا منتظر باشید ...
