(وَ إِلى عادٍ اءَخاهُمْ هُوداً قالَ ياقَوْمِ اعْبُدُوا اللّهَ ما لَكُمْ مِنْ اِلهٍ غَيْرُهُ إِنْ اَنْتُمْ إِلاّ مُفْتَروُنََياقَوْمِ لا اءَسـْئَلُكـُمْ عـَلَيْهِ اءَجْراً إِنْ اءَجْرِىَ إِلاّ عَلَى الَّذى فَطَرَنى اءَفَلا تَعْقِلُونََ وَ يا قَوْمِ اسْتَغْفِروُا رَبَّكـُمْ ثـُمَّ تـُوبـُوا إِلَيـْهِ يـُرْسـِلِ السَّمـاءَ عـَلَيـْكـُمْ مـِدْراراً وَ يـَزِدْكـُمْ قـُوَّةً اِلى قـُوَّتـِكـُمْ وَلا تـَتـَوَلَّوْامـُجـْرِمينََ قالُوا يا هُودُ ما جِئْتَنا بِبَيّنَةٍ وَما نَحْنُ بِتارِكى الِهَتِنا عَنْ قَوْلِكَ وَما نَحْنُ لَكَ بـِمـُؤْمـِنـيـنََ إِنْ نَقُولُ إِلا اعْتَريكَ بَعْضُ الِهَتِنا بِسُوءٍ، قالَ إِنّى اءُشْهِدُاللّهَ وَ اشْهَدُوا اءَنّى بـَرِى ءٌ مـِمّا تُشْرِكُونََ مِنْ دُونِهِ فَكيدُونى جَميعاً ثُمَّ لا تُنْظِرُونََ إِنّى تَوَكَّلْتُ عَلَى اللّهِ رَبّى وَ رَبِّكـُمْ، مـا مـِنْ دابَّةٍ إِلاّ هـُوَ اخـِذٌ بـِنـاصـِيـَتـِها إِنَّ رَبّى عَلى صِراطٍ مُسْتَقيمٍَ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقَدْ اءَبـْلَغـْتـُكـُمْ مـا اءُرْسـِلْتُ بِهِ إِلَيْكُمْ وَ يَسْتَخْلِفُ رَبّى قَومْاً غَيْرَكُمْ وَ لا تَضُّرُونَهُ شَيْئاً اِنَّ رَبـّى عـَلى كُّلِ شـَيـْى ءٍ حـَفـيـظٌَ وَ لَمـّا جـاءَ اَمـْرُنـا نـَجَّيـْنـا هـُوداً وَ الَّذيـنَ آمَنُوا مَعَهُ بِرَحْمَةٍ مِنّا وَنجَّيْناهُمْ مِنْ عَذابٍ غَلَيظٍ)(هود، 50 ـ 58).و بـسـوى عـاد، بـرادرشان هود را فرستاديم ، (به آنها) گفت :اى قوم من ، خدا را پرستش كنيد كه جز او معبودى براى شما نيست ، شما به خدا افترا مى بنديد. قوم من ، من از شما اجر و مزدى بـر ابـلاغ رسـالت نمى طلبم ، اجر و مزد من بر كسى است كه مرا آفريده ، آيا نمى انديشيد؟ اى قوم من ! از پروردگارتان آمرزش طلب كنيد سپس بسوى او باز گرديد تا (باران ) آسمان را پى در پى بر شما بفرستد و نيرويى بر نيروى شما بيفزايد، وبه نابكارى و عصيان ، روى (ازحـق ) بـرنتابيد. گفتند:اى هود! تو دليلى براى ما نياورده اى ، ما با حرف تو خدايان خـود را تـرك نـمـى گـوئيـم و بـه تـو ايمان نداريم ما فقط ـ درباره تو ـ مى گوئيم توبه نفرين بعضى از خدايـان مـا دچـار بيمـارى روانـى شـده اى (هـود) گـفـت :مـن خـدا را بـه شـهادت مـى طـلبـم شما نيز گواه باشيد كه من از آنچه شريك ـ خداـ قرار مى دهيد بيزارم . شما با همه خـدايـانـتـان يـكـسـره حيله كنيد و مرا مهلت ندهيد، چرا كه من بر اللّه كه پروردگار من و شماست تـوكـّل كرده ام ، هيچ جنبنده اى نيست مگر اينكه خدابر وى تسلّط دارد، پروردگار من بر صراط مـسـتـقـيم است اگر روى گردانديد اين را بدانيد كه من پيام رسالت را به شما ابلاغ كردم ، و خـداونـد گـروه ديـگـرى را جـانـشـيـن شـمـا مـى كـنـد و شما كمترين ضررى به او نمى رسانيد. پـروردگـار مـن حافظ و نگهبان هر چيز است . و چون فرمان ما از راه سررسيد، هود رابا رحمت و مـهـربانى به همراهى ساير مؤ منان ،نجات بخشيديم و از عذاب سخت و دشوارى كه دامن آنان را فرا گرفت ، نجات داديم .
چند نكته
1 - تـاءكـيـد بـرعبادت الهى
در سوره هود ـ همان طور كه در گذشته گفتيم ـ سرگذشت دعوت پـنـج پـيـامـبـر بـزرگ آمده است حال بعد از نقل داستان (نوح ) به جريان رسالت هود پيامبر پرداخته است .نـخـستين آيه ، اشاره به نخستين دعوت هود دارد ـ كه آن دعوت تمام انبياست ـ يعنى دعوت بسوى توحيد و نفى هر گونه شرك .بـايـد اذعـان داشـت كـه هـيـچ اصـلاحـى در جوامع انسانى ، بدون اين دعوت ميّسر نيست ، چرا كه وحـدت جـامـعـه و ايجاد روحيه همكارى ، تعاون ، ايثار و فداكارى ، همه امورى هستند كه از ريشه تـوحـيـد سـيـراب مـى شـونـد، و در مـقـابـل ، شـرك سـرچـشـمـه هر گونه پراكندگى ، تضاد، خودكامگى و انحصار طلبى است .
2 - پاداش نخواستن براى تبليغ
اين خصيصه پيشوايان واقعى است كه اگر بخواهند به دور از هر گونه اتهام
لطفا منتظر باشید ...
