(اءِنْ تُبْدُوا الصَّدَقاتِ فَنِعِمّاهِىَ وَ اءِنْ تُخْفُوها وَ تُؤْتُوهَا الْفُقَراءَ فَهُوَ خَيْرٌ لَكُمْ وَ يُكَفِّرُ عَنْكُمْ مِنْ سَيِّئاتِكُمْ وَاللّهُ بِما تَعْمَلُونَ خَبيرٌ) 217 اگـر صـدقـه هـا را آشـكـار كـنيد خوب است ، و اگر آنها را مخفى ساخته و به نيازمندان بدهيد، بـراى شـمـا بـهتر است و بخشى از گناهانتان را مى پوشاند و خداوند به آنچه انجام مى دهيد، آگاه است .در ايـن آيـه بـراى انـفاق صحيح ، دو راه معرفى شده است :يكى آشكار و ديگر پنهان . صدقه آشـكار، موجب تشويق و دعوت عملى مردم به كارهاى نيك و ايجاد اميد و نشاط و دلگرمى در فقرا و زدودن غـبـار يـاءس از صـفحه دل آنان مى شود. صدقه پنهانى نيز آثار خاصى دارد، از جمله ايـنـكـه از شـبـهه ريا به دور است و همچنين آبرو و حيثيت مستمندان محفوظ مى ماند. پس مى توان گـفـت صـدقـه عـلنـى نـتـيـجـه بـيـشـتـرى دارد و صـدقـه پـنـهـانى خالصتر و پاكتر انجام مى شود. 218 دربـاره ايـنـكـه كـدامـين شيوه را بايد برگزيد، مى توان گفت :هيچ يك از اين دو دستور، جنبه عـمـومـى ندارد، بلكه موارد، مختلف است ؛ در پاره اى از موارد كه اثر تشويقى آن بيشتر است و لطـمـه اى بـه اخـلاص نمى زند، بهتر است اظهار شود و در مواردى كه افراد آبرومند هستند كه حفظ آبروى آنها لازم است و بيم رياكارى مى رود، مخفى ساختن بهتر خواهد بود.
نوشتن دَيْن
(يـا اَيُّهـَا الَّذينَ آمَنُوا اِذا تَدايَنْتُمْ بِدَيْنٍ اِلى اَجَلٍ مُسَمًّى فَاكْتُبُوهُ وَلْيَكْتُبْ بَيْنَكُمْ كاتِبٌ بـِالْعـَدْلِ وَ لا يـَاءْبَ كـاتـِبٌ اَنْ يـَكـْتـُبَ كَما عَلَّمَهُ اللّهُ فَلْيَكْتُبْ وَ لُْيمْلِلِ الَّذى عَلَيْهِ الحَقُّ وَلْيـَتَّقِ اللّهَ رَبَّهُ وَ لا يـَبـْخـَسْ مـِنـْهُ شـَيـْئاً فَاِنْ كانَ الَّذى عَلَيْهِ الْحَقُّ سَفيهاً اَوْ ضَعيفاً اَوْلا يـَسـْتَطيعُ اَنْ يُمِلَّ هُوَ فَلْيُمْلِلْ وَلِيُّهُ بِالْعَدْلِ وَاسْتَشْهِدُوا شَهيدَيْنِ مِنْ رِجالِكُمْ فَاِنْ لَمْ يَكُونا رَجـُلَيْنِ فَرَجُلٌ وَامْرَاءَتانِ مِمَّنْ تَرْضَوْنَ مِنَالشُّهَداءِ اَنْ تَضِلَّ اِحْديهُما فَتُذَكِّرَ اِحْداهُمَا الاُْخْرى وَ لايـَاءْبَ الشُّهـَداءُ اِذا مـا دُعـُوا وَ لا تَسْئَمُوا اَنْ تَكْتُبُوهُ صَغيراً اَوْ كَبيراً اِلى اَجَلِهِ ذلِكُمْ اَقْسَطُ عـِنـْدَاللّهِ وَ اَقـْوَمُ لِلشَّهـادَةِ وَ اَدْنى اَلاّ تَرْتابُوا اِلاّ اَنْ تَكُونَ تِجارَةً حاضِرَةً تُديرُونَها بَيْنَكُمْ فـَلَيـْسَ عـَلَيـْكُمْ جُناحٌ اَلاّ تَكْتُبُوها وَ اَشْهِدُوا اِذا تَبايَعْتُمْ وَ لا يُضارَّ كاتِبٌ وَ لا شَهيدٌ وَ اِنْ تـَفـْعـَلُوا فـَاِنَّهُ فـُسـُوقٌ بـِكـُمْ وَاتَّقـُوا اللّهَ وَ يـُعـَلِّمـُكـُمُ اللّهُ وَ اللّهُ بـِكـُلِّ شـَىْءٍ عَليمٌ) 219 اى كسانى كه ايمان آورده ايد! هنگامى كه بدهى بامدت معين (بر اثر وام يا معامله ) به يكديگر پـيـدا كـنـيـد، آن را بـنـويـسـيـد و بـايـد مـيـان شـمـا نـويـسـنـده اى بـه عـدل و داد، آن را بـنـويـسـد و نويسنده نبايد از آنچه خدا به وى تعليم داده است ، خوددارى كند. پـس بـايد (از اين موهبت الهى استفاده كند) و بنويسد و كسى كه حق بر ذمه او ست و بدهكار است بـايد املا كند و از خدا كه پروردگار اوست ، پروا داشته باشد و چيزى از آن حق را فروگذار نـكـند و اگر كسى كه حق بر ذمه اوست ،
لطفا منتظر باشید ...
