فـسـاد در زمـيـن ، يـكـى از ويـژگـيـهـاى بـارزبـنـى اسرائيل است و قرآن كريم در موارد متعدد و به شيوه هاى مختلف ، اين حقيقت را بازگو كرده است . چـهـره اى كه از اين قوم در قرآن كريم ترسيم شده ، چهره انسانهايى است فاسق ، مفسد، مورد غـضـب الهـى ، تجاوزگر، جنگ افروز، سنگدل ، خائن در امانت و كسانى كه به فساد در زمين مى كـوشـند(141)، ودليل فسادآنان نيز روشن است ، زيراآنان معتقد به برترى مطلق نژاد خويش بـر سـايـر نـژادهـا هـسـتـنـد وبـزرگـوارى را خـاص بـنـى اسرائيل دانسته ،براى ديگرنژادها حقوقى را كه رعايت آن لازم و واجب باشد،نمى شناسند و همين امر باعث فساد آنان در روى زمين مى شود.(142)
2 - مـبـارزه بـا دولت بـنى اسرائيل
مقصود از دوبار فساد در زمين كه در آيات مطرح گرديده ، فـسـاد بـه مـعـنـاى عـام نيست ، چرا كه اين ، شيوه هميشگى آنان در هر زمانى است ، بلكه مقصود، فـسـاد خـاص است كه آنان به هنگام داشتن دولت و حكومت ، به آن مبادرت مى ورزند و در واقع ، حـكـومـت را وسـيـله فـسـاد در زمـيـن قـرار مـى دهـنـد.(143) از ايـن رو، راه مـبـارزه بـا فـسـاد بنى اسـرائيـل ، مـبـارزه دائم بـا نفوذ و سيطره آنان و جلوگيرى از قدرت يافتنشان و تلاش در جهت فـروپـاشـى دولت و قـدرت آنـهـاسـت كـه در عـصـر حـاضـر در قـالب دولت غـاصـب (اسرائيل ) در فلسطين اشغالى ، ظاهر گشته است .
3 - دو فـسـاد بـزرگ
در مـورد ايـن دو فـسـاد و زمـان و مكان وقوع آن ، بين مفسران اختلاف است .بـعـضـى مـعـتـقـدنـد كـه آن دو فـسـاد بـزرگ در گـذشـتـه تـحـقـق يـافـتـه و انـتـقـام الهـى نيز شـامـل حالشان گشته است (144) برخى ديگر، آن دو فساد بزرگ و يا يكى از آنها را مربوط بـه عـصـر پـيـش از نـزول قرآن مى دانند و معتقدند كه بر اساس اين آيات ، قدرت و نفوذ آنان درهم پيچيده خواهد شد و بار ديگر بيت المقدس از چنگ آنان آزاد خواهد گرديد.بـه هـر حـال ، صرف نظر از اقوال مفسران ، ظاهر آيات دلالت دارد كه يك بار در پى آن فساد بـزرگ ، وعـده الهـى تـوسـط بـنـدگـان پرقدرت و رزمندگان سلحشور تحقق مى يابد و آنان قتل عام مى شوند؛ بار ديگر قدرت به بنى اسرائيل برگشته (و اين امر ظاهراً زمانى است كه آنان به صلاح و آرامش رو مى آورند) و پس از آنكه دوباره به فساد گراييدند وعده دوم خداوند فرا مى رسد و جنگاوران پرقدرت همچون بار اوّل وارد بيت المقدس مى شوند وآنان را به هلاكت مى رسانند.
4 - هـر چـه كـنـى بـه خـود كنى
نكته بسيار حائز اهميت درآيات فوق ، مطلبى است كه در مقطع مـنـاسـبى از آيات بيان شده ، درسى بزرگ براى انسان در زندگى فردى و اجتماعى است . آن درس بزرگ ، اين است كه :آنچه كنى به خود كنى گرهمه نيك و بد كنى إِنْ اَحْسَنْتُمْ اَحْسَنْتُمْ لاَِنْفُسِكُمْ وَ اِنْ اَسَاءْتُمْ فَلَها) ايـن قـسـمـت از آيـه در زمـانـى بـيـان شـده كـه بـنـى اسـرائيـل در پـى قـتـل عـام اول ، دسـت از فـسـاد بـرداشـتـه ، خـداونـد آنـان را بـا مـال و فـرزنـد، قـدرت بـخشيده و حكومت خويش را باز يافته اند،(145) اما پس از آنكه دوباره به فساد مشغول گشته اند به آنان وعده عذاب ديگرى داده شده است .عـبـارت (وَلِيـُتـَبِّرُوا مـا عـَلَوْا تـَتـْبـيـراً)، حـاكى از آن است كه عذاب دوّم به مراتب از عذاب اول سخت تر است .(146)
لطفا منتظر باشید ...
