تـثـليـث از عـقـايـد زيـربـنـايـى و اسـاسـى مـسـيـحـيـت تـحـريـف يـافـتـه اسـت . حـاصل گفتار مسيحيان در اين مساءله آن است كه ، ذات خدا، جوهر واحدى دارد و اين حقيقت واحد، سه اقـنوم يا نحوه بروز و ظهور و تجلى دارد. اقنومهاى سه گانه كه خداى تعالى با آنها جلوه و ظـهـور كـرده ، عـبـارتند از:اقنوم هستى ، اقنوم علم كه همان كلمه است و اقنوم حيات كه همان روح القـدس اسـت . ايـن اقـنـومـهاى سه گانه را پدر، پسر و روح القدس مى گويند. پدر را اقنوم وجود، پسر را اقنوم علم و روح القدس را اقنوم حيات ناميدند.پـسـر كـه كلمه و اقنوم علم است ، از ناحيه پدرش كه اقنوم وجود است ، به همراهى روح القدس كـه اقـنـوم حـيـات اسـت و اشـيـاء بـه وسـيـله او روشـنـى مـى گـيـرنـد، نـازل شـد. البـتـه در تـفسير اين اجمال ، اختلافى عظيم به راه انداخته و به شعبه ها و راههاى بسيارى منشعب شده اند. 457
اعتقاد مسيحيان در مورد عيسى (ع ) از ديدگاه قرآن
آيات زير، بيانگر اعتقاد مسيحيان در مورد حضرت عيسى (ع )است :(قالَتِ النَّصارَى الْمَسيحُ ابْنُ اللّهِ) 458 نصارا گفتند:مسيح پسر خداست .در آيه ديگر مى فرمايد:لَقَدْ كَفَرَ الَّذينَ قالُوا اِنَّ اللّهَ هُوَ الْمَسيحُ بْنُ مَرْيَمَ) 459 كسانى كه گفتند:خداوند همان مسيح پسر مريم است ، براستى كافر شدند.(لَقَدْ كَفَرَ الَّذينَ قالُوا اِنَّ اللّهَ ثالِثُ تَلاثَةٍ) 460 كسانى كه خداوند را سومين [خدا از خدايان سه گانه ] دانستند، كافر شدند.بـر اسـاس ايـن آيـات ، آنـهـا مـسـيح را پسر خدا، خود خدا و يكى از خدايان سه گانه مى دانند. البـتـه ايـن آيـات در ظـاهر به سه مذهب ، اشاره دارد و بعضى آنها را بر مذهبهاى مختلف مسيحيت حـمـل كرده اند.به هر حال ، آنچه مهم است اعتقاد غلطى است كه در همه مذاهب مسيحيت وجود دارد و آن اعتقاد به فرزندى عيسى براى خداست . اين اعتقاد غلط، منشاء اعتقادات غلط ديگرى از جمله تثليث شده و قرآن مى خواهد با طرح و ردّ آن ، ريشه باطل را بزند. 461 مسيح ، پسر واقعى خدا؟!تـورات و انـجـيـلهـاى مـوجـود از يـكـسـو صراحت دارند كه (خداى تعالى يكى است ) و از سوى ديگر، انجيل به صراحت مى گويد:(مسيح پسر خداست ) و از طرف ديگر، تصريح مى كند كه (اين پسر همان پدر است و لاغير).اگـر آنـهـا مـسـاءله پـسـرى را تـنـهـا بـه عـنـوان احـتـرام مـطـرح مـى كـردنـد، قـابـل اغـمـاض بـود، ولى آنـان ايـن كـار را نـكـردنـد، بـا ايـنـكـه انـجـيـل در مـواضـع مـتـعدد تصريح مى كند كه منظور از پسرى و پدرى ، صرف تشريف است ؛ البته كلماتى هم در آن يافت مى شود كه قابل حـمـل بـر تـشـريـف و احـتـرام صـرف نـيـسـت . بـراى مـثـال در جـايـى از انجيل چنين آمده است :عـيـسـى گـفـت :هـر كـس مـرا بـبـيـنـد پدر را ديده است ، مگر هنوز ايمان نياورده اى كه من در پدر حـلول كـرده ام و پدر در من حلول كرده است . و اين سخنى كه دارم برايتان مى گويم ، از ذات من بـه تـنـهـايـى صـادر نـمـى شـود، بـلكـه از مـن و پـدر كـه الحال در من است ، صادر مى شود. اوست كه دارد اين كارها را مى كند. باورم كنيد كه مى گويم :من پدرم و پدر، من است . 462 اگـر مـى بـيـنيم در پاره اى از نوشته هاى تبليغاتى اخير كه به دست افراد غير مطلع داده مى شـود، دم
لطفا منتظر باشید ...
