شيطان ، خطاب به پيروان خود مى گويد:خداوند به شما وعده حـقـى داد و بـه تـمـام مـواد آن عـمـل كـرد و مـن هـم بـه شـمـا وعـده دادم ، ولى بـدان عمل ننمودم .بـا دقـت در آيـات قـرآن ، چگونگى وعده خدا و وعده شيطان دانسته مى شود. وعده خداوند اين است كـه او مـؤ مـنـان را بـه زندگى پاكيزه و حيات طيب و مشركان را ـ كه از ياد او اعراض مى كنند ـ بـه زنـدگـى تنگ و تاريك و آميخته به اندوه دنيوى و هر دو گروه را به زندگى ديگرى كه در آن بـهـشـت و جهنم و حساب و كتاب است ، وعده داده است ، و از جمله (وَ لَمّا قُضِىَ الاَْمْرُ) استفاده مـى شـود كـه وعده هاى خدا به طور حتم تحقق يافتنى است و وعده شيطان اين است كه از طرفى پـيروان خود را با خواسته هاى دلپذير خود، فريفته و به آرزوهاى دور و دراز وعده داده است ، مـرگ را از يـادشـان بـرده و از ذكـر قـيـامـت مـنـصـرفـشـان سـاخـته است . هنگام انفاق به فقر و تهيدستى تهديدشان كرده است و هنگام امر به معروف و نهى از منكر، از سرزنش مردم ترسانده اسـت . از هـمـه مـهـمتر، اعمال بد را برايشان خوب جلوه داده است به گونه اى كه حاضرند همه اسباب دنيوى را در راه رسيدن به آرزوهاى خود به كار گيرند.(75)
فـشـرده مطالب آيات (52 ـ 24) ابراهيم (ع )
كـلمه طيبّه چون شجره طيبّه اى است كه ريشه ثابت و شاخه هاى پر بارى دارد و كلمه خبيثه به درخـت خـبيثى مى ماند كه بى ريشه و بى ثمر است (24)، خداوند ستمگران را گمراه مى سازد، مـؤ منان را با قول استوار، ثابت قدم مى دارد (27)، خاطر نشان كردن وضع امتهاى گذشته كه بـه خـاطـر كـفران نعمت و شرك ورزيدن و ستم كردن منقرض و دچار عذاب شدند (30 ـ 28)، امر بـه اقـامـه نـمـاز وانـفـاق در نـهـان و آشـكـار (31)، آفـريـنـش آسـمـانـهـا وزمـيـن ، نزول باران ، روياندن گياهان ، تسخير كشتيها و جويبارها براى مردم وجود خورشيد و ماه و شب و روز، از مـظـاهـر قـدرت خـداونـد اسـت (33 ـ 32)، پـذيرش انواع درخواست مردم و نعمتهاى بى شمار خدا و ستمگرى و ناسپاسى متقابل انسان (34)، نيايش حضرت ابراهيم (ع ) در تاءمين امنيت حرم و دورى گزيدن از پرستش بتها كه موجب گمراهى است (36 ـ 35)، هدف حضرت ابراهيم (ع ) از اسكان فرزندانش در كنار خانه خدا، زنده نگه داشتن واقامه نماز، درخواست محبوبيت آنان در نـظـر مـردم و بـرخـوردارى از رزق و روزى (37)، عـلم خـداونـد بـه پـنـهـان و آشـكـار و كـل مـوجـودات و شـكـر ابـراهـيـم (ع ) بـراى زاده شـدن اسـمـاعـيـل و اسـحـاق (40ـ38)، دعاى ابراهيم (ع ) براى توفيق اقامه نماز، پذيرش دعا و طلب مغفرت براى پدر، مادر و مؤ منان (41 ـ 40)، فلسفه تاءخير در كيفر ظالمان تا روز قيامت ؛ روز خـيـره شـدن چـشمها، كشيدن گردنها، بلند كردن سرها، از حركت افتادن پلكها و فراموش كردن افـكـار(43 ـ 42)، هـشـدار به مردم از فرا رسيدن عذاب روزى كه ظالمان مى خواهند اجلشان به تاءخير افتد و پاسخ خداوند مبنى بر اينكه شما بايد از سرگذشت ستمگران پيشين عبرت مى گـرفـتـيـد (45 ـ 44)، بـى اثـر بـودن مـكرهاى بنيانكن ستمگران و وعده تخلف ناپذير خداى عزيز در خصوص انبيا (47 ـ 46)، روز تبديل شدن زمين و آسمان به زمين و آسمان ديگر و ظاهر شـدن پديده هاى جهان در پيشگاه خدا و همچنين روز زنجير شدن مجرمان و پوشيدن لباس آميخته بـه مـاده چـسـبـنـده ، بـد بـو و قابل اشتعال (51 ـ 48)، ابلاغ به مردم و انذار آنها و هشدار به خردمندان (52).
لطفا منتظر باشید ...
