خـداونـد، نـشـانـه هـاى بـى شـمـار بـراى راه يـافـتـن انـسـانـهـا قـرار داده اسـت و بـا دلايـل و آيـات بـيـّنـات آنـهـا را بـسـوى هـدايت فراخوانده است تا رهرو راه مستقيم گردند و به سـعـادت و خـوشـبـخـتـى دوجهان نايل شوند. حال اگر كسى از آيات و نشانها بصيرت يافته ، هدايت شد، موجبات رستگارى و سعادت خود را فراهم كرده است و اگر چشم خود را بر آيات الهى نـگـشـود و از ديـدن نـشانه هاى توحيد سرباز زد، به خود ضرر زده و خود را از سعادت دنيا و آخرت ، محروم كرده است .
3 ـ پيامبر راهنماست
خـداونـد پـيـامـبـران رافـرسـتـاد تـا بشر را در شناخت راه صحيح ، كمك كنند و اشتباهات ، خطاها ولغـزشـهـاى فكرى او را جبران نمايند. اراده خداوند بر اين قرار گرفته است كه انسانها به اختيار خود، راه هدايت را انتخاب كنند و پيامبران نيز فقط راهنما، بيان كننده و هدايتگرند و وظيفه ندارند كه ما را على رغم ميل و اراده مان از سقوط در دره هولناك كفر وشرك وگناه حفظ كنند.ناسزاگويى به مقدّسات كفّار (وَلاتَسُبُّوالَّذينَ يَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللّهِ فَيَسُبُّواللّهَ عَدْواً بِغَيْرِ عِلْمٍ كَذلِكَ زَيَّنا لِكُلِّ اُمَّةٍ عَمَلَهُمْ ثُمَّ اِلى رَبِّهِمْ مَرْجِعُهُمْ فَيُنَبِّئُهُمْ بِما كانُوا تَعْمَلُونَ(انعام ، 108) (مـعـبـود) كـسـانـى را كـه غـيـر خـدا را مـى خـوانـنـد دشـنـام نـدهـيـد. مـبادا آنها (نيز) از روى ظلم و جهل خدا را دشنام دهند. اين چنين براى هر امتى عملشان را زينت داديم ، سپس باز گشت آنها بسوى پروردگارشان است و آنها را از آنچه عمل مى كردند آگاه مى سازد. (112)
چند نكته
1 ـ دعوت ناصحيح
انـسـان بـطـور فطرى از حريم مقدسات خود دفاع مى كند و با كسانى كه به حريم مقدّساتش تـجـاوز كـنـنـد، بـه مقابله بر مى خيزد ونمى گذارد تقدّس آنها خدشه دار شود. از طرف ديگر بـعضى از افراد براى دعوت مشركان و كافران و منحرفان به راه راست ، گاهى از طريق ادب و اعـتـدال خـارج مـى شوند و وقتى استدلال وبرهان را كارآ نمى يابند، سعى مى كنند با دشنام دادن و مـسـخـره كـردن مـعـبـودهـاى آنـان ، آنـهـا را نـسـبـت بـه مـعـتـقـداتـشـان دلسـرد كـنـنـد، و حـال آنـكـه ايـن روش غـيـر صـحـيـح ، آنـهـا را بـه مـوضـع تـعصّب مى كشاند و علاوه براينكه پافشارى جاهلانه آنان بيشتر مى شود، ممكن است آنها هم جسور شده و خداى يگانه را دشنام دهند در آن صورت ، دعوت كننده ، باعث هتك حرمت و جسارت به مقام كبريايى شده است .خـداونـد در آيـه شـريـفـه مـزبـور تـاءكـيـد مى كند كه به مقدسات گمراهان ومنحرفان ناسزا نـگـويـيد و در دعوت ، از طريق ادب و استدلال ، خارج نشويد، چه اينكه دشنام اسلحه افراد بى مـنـطـق اسـت و كـسـى كـه بـه اسـلحـه مـنـطـق و اسـتـدلال مـسـلّح اسـت ، هـيـچ گـاه بـه ايـن اسلحه متوسل نمى شود.
2 ـ تزيين اعمال
زينت در هرچيز سبب مى شود كه دوست داشتنى و داراى جاذبه شود و به خاطر همين لذت است كه انـسـان در پـى آن مى رود. اگر چيزى يا فعلى داراى زينت و لذت نباشد، هيچ وقت كسى در پى آن نمى رود. حكمت خلقت ، ايجاب مى كند كه در بعضى چيزها لذت باشد و در بعضى الم و درد.
لطفا منتظر باشید ...
