تاءكيد بر نوشتن دَيْن - فرازهایی از قرآن نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

فرازهایی از قرآن - نسخه متنی

مرکز تحقیقات اسلامی سپاه

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

سفيه يا ضعيف باشد يا نتواند املا كند، ولىّ او بايد بـا رعـايـت عـدالت ، املا كند و دو نفر از مردان خود را (بر اين حق ) شاهد بگيريد و اگر دو مرد نـبـود، يـك مرد و دو زن ، از كسانى كه مورد رضايت و اطمينان شما هستند، انتخاب كنيد، (و اين دو زن بـايـد بـا هـم شـاهد قرار گيرند) تا اگر يكى فراموش كرد، ديگرى به يادش بياورد و گـواهـان ، هـنـگـامـى كـه براى شهادت ، فراخوانده مى شوند، نبايد خوددارى كنند، و از نوشتن بـدهـى كـوچـك يـا بـزرگ بـاتعيين مدت ملول نشويد، اين نزد خدا، به عدالت نزديكتر و براى شهادت ، مستقيم تر و براى پيشگيرى از ترديد و شك (و نزاع و بگو مگو) راهى نزديكتر است ، مگر اينكه داد و ستد، نقدى باشد كه در ميان خود دست به دست مى كنيد، (در اين صورت ) بر شما باكى نيست كه آن را ننويسيد. (و در عين حال ) هنگامى كه خريد و فروش را (نقدى مى كنيد نـيـز) شـاهـد بـگـيـريد. به نويسنده و شاهد نبايد (به خاطر حقگويى ) زيانى برسد (و تحت فشار قرار بگيرند) و اگر چنين كنيد، از فرمان حق ، خارج گشته ايد و تقواى الهى پيشه كنيد و خدا به شما تعليم مى دهد و خداوند به هر چيزى داناست .

تاءكيد بر نوشتن دَيْن

در ايـن آيـه كـه طولانى ترين آيه قرآن كريم مى باشد، با تاءكيد فراوان به نوشتن دين و تنظيم اسناد تجارى امر شده است :

الف ـ خداوند امر به كتابت و تنظيم سند كرده است . (فَاكْتُبُوهُ) ب ـ از بـى حـالى و خـسـتـگـى و مـلالت در نـوشـتـن ديـن نـهـى فـرموده است . (وَ لا تَسْئَمُوا اَنْ تَكْتُبُوهُ) ج ـ حكمت و فلسفه كتابت و شاهد گرفتن را بيان كرده است . 220 فـلسفه نوشتن (دَيْن ) اين است كه (تنظيم اسناد و دقت در آن ، از يكسو ضامن اجراى عدالت و از سـوى ديـگر، موجب تقويت و اطمينان شهود به هنگام اداى شهادت ، و از طرف سوم مانع ايجاد نزاع در ميان افراد اجتماع مى گردد.) 221

فرق دين و قرض

در آيـه شـريـفـه ، كـلمه (دين ) استعمال شده است ، نه (قرض )، براى آنكه قرض تنها در تـبـادل دو چـيـز كـه مـانـنـد يـكـديـگـرنـد، اسـتـعـمـال مـى شـود، مـانـنـد ايـنـكـه پـول يـا جـنـسـى را بـه عـنـوان قـرض گـرفـتـه و از آن اسـتـفـاده مـى كـنـنـد و سـپـس عين آن يا مـثـل آن و يا قيمت آن را رد مى نمايد، ولى (دين ) دامنه وسيعترى دارد؛ زيرا هر گونه معامله كه انـجـام گـيـرد، مـانـنـد صـلح ، اجـاره ، خـريـد، فـروش ... و يـكـى از طـرفـيـن بـدهـكـار گردد، شـامـل مـى شـود. بنابراين ، آيه مورد بحث ، شامل تمام معاملاتى مى شود كه به صورت پيش خريد يا نسيه انجام مى گيرد و در عين حال قرض را هم دربرمى گيرد. 222

به پاس موهبت الهى

كـاتـب بـايد در نوشتن قرارداد، حق را در نظر بگيرد و عين واقع را بنويسد و به پاس موهبتى كه خداى متعال به او عنايت كرده است ، نبايد از نوشتن قرارداد، شانه خالى كند. در ضمن قدرت نوشتن موهبتى الهى شمرده شده است :(وَ لا يَاءْبَ كاتِبٌ اَنْ يَكْتُبَ كَما عَلَّمَهُ اللّهُ فَلْيَكْتُبْ) چه كسى بايد املا كند بـدهـكـار با در نظرگرفتن خداى متعال و بدون كم و كاست ، حقى را كه بر ذمه اوست ، املا كند تـا نـويـسـنـده آن را ثـبـت نـمـايد. در ضمن ، اين املاكردن اقرار به بدهى است از طرف بدهكار (وَلُْيمْلِلِ الَّذى عَلَيْهِ الْحَقُّ وَلْيَتَّقِ اللّه رَبَّهُ وَ لا يَبْخَسْ مِنْهُ شَيْئا)

/ 375