(يا اءَيُّهَا الَّذينَ امَنُوا خُذُوا حِذْرَكُمْ فَانْفِرُوا ثُباتٍ اءَوِ انْفِرُواْ جَميعاًَ وَ اءِنَّ مِنْكُمْ لَمَنْ لَيُبَطِّئَنَّ فـِاءِنْ اءَصـابـَتـْكـُمْ مـُصـيبَةٌ قالَ قَدْ اءَنْعَمَ اللّهُ عَلَىَّ اءِذْلَمْ اءَكُنْ مَعَهُمْ شَهيداًَ وَ لَئِنْ اءَصابَكُمْ فـَضـْلٌ مِنَ اللّهِ لَيَقُولَنَّ كَاءَنْ لَمْ تَكُنْ بَيْنَكُمْ وَ بَيْنَهُ مَوَدَّةٌ يا لَيْتَنى كُنْتُ مَعَهُمْ فَاءَفُوزَ فـَوْزاً عـَظـيـمـاًَ فـَلْيُقاتِلْ فى سَبيلِ اللّهِ الَّذينَ يَشْرُونَ الْحَيوةَ الدُّنْيا بِالاْخِرَةِ وَ مَنْ يُقاتِلْ فـى سـَبـيـلِاللّهِ فـَيـُقْتَلْ اءَوْ يَغْلِبْ فَسَوْفَ نُؤْتيهِ اءَجْراً عَظيماًَ وَ ما لَكُمْ لا تُقاتِلُونَ فى سـَبـيلِ اللّهِ وَ الْمُسْتَضْعَفينَ مِنَ الرِّجالِ وَالنِّساءِ وَ الْوِلْدانِ الَّذينَ يَقُولُونَ رَبَّنا اءَخْرِجْنا مِنْ هذِهِ الْقَرْيَةِ الظّالِمِ اءَهْلُها وَاجْعَلْ لَنا مِنْ لَدُنْكَ وَ لِيّاً وَاجْعَلْ لَنا مِنْ لَدُنْكَ نَصيراً) 380 اى كسانى كه ايمان آورده ايد! سلاح بگيريد و آن گاه هوشيارانه ، فوج فوج يا يكباره ، به جـنـگ رويد. از ميان شما كسانى هستند كه در كارزار، درنگ مى كنند و چون به شما بلايى رسد، مـى گـويـنـد:بـه تحقيق خداوند بر من انعام كرد كه در آن روز همراهشان نبودم و چون فضلى و كرمى از خدا به شما برسد (و غنيمتى به دست آوريد)، چنان كه گويى هيچ گونه مودّتى ميان شـمـا نـبـوده ، گـويند:اى كاش من نيز با آنها مى بودم و به كاميابى بزرگى مى رسيدم پس آنها كه زندگى دنيا را به زندگى آخرت مى فروشند، بايد در راه خدا مبارزه كنند كه هر كس در راه خدا پيكار كند و در اين پيكار كشته شود يا پيروز گردد، بزودى به او اجر عظيم بدهيم . چـرا در راه خـدا و بـراى نـجـات مـردان و زنـان و كـودكـان مـستضعف جهاد نمى كنيد، آنان كه مى گـويـند:خدايا ما را از اين قريه و سرزمين كه مردمش ستمگرند، بيرون ببر و براى ما از جانب خودت سرپرست و مددكارى بفرست .
حفظ آمادگى و هشيارى
بعد از اينكه در آيات قبل به اطاعت از خدا، رسول و اولوالامر دستور داد و گردنكشان از اين حكم را تـوبـيـخ و سـرزنـش كـرد، در ادامه همان دستور، آنها را به حفظ آمادگى عمومى و هشيارى در مقابل توطئه هاى دشمنان ، و جهاد براى آزاد ساختن مستضعفان گرفتار، ماءمور مى كند.(حـِذْر) بـه مـعـنـاى اسلحه و آلت دفاع ، يا به معناى بيدارى و آماده باش و مراقبت در برابر خـطـر احـتـمـالى اسـت . 381 در هر حال ، جمله (خُذُوا حِذْرَكُمْ) (اسلحه خود را برگيريد) كـنـايـه از ايـن اسـت كـه ، مـؤ مـنـان بـايـد از نـظـر اسـلحـه و امـكـانـات ، در هـر حـال آمـادگـى كـامـل بـراى خـروج بـه سوى ميدان جهاد با دشمن را داشته باشند و به اقتضاى شرايط و تعداد دشمن ، همگى يا گروه گروه براى جهاد رهسپار شوند.
افراد ضعيف الايمان
در آيات فوق ، افراد سست ايمانى معرفى شده اند كه اين افراد، اگر چه منافق 382 نـيـسـتـند و به خدا، پيامبر و آخرت ايمان دارند، ولى متاءسفانه ايمانشان آن قدر قوى نيست كه بـتـوانـنـد بـه اتـكـاى آن ، دل از دنـيـا بـركـنـند و در ميدان جنگ و جهاد حاضر شوند. بعضى از ويژگيهاى آنها به شرح زير است :الف ـ شـهادت ، جراحت و اسارت مسلمانان در جبهه را مصيبت مى شمرند و خدا را شكر مى كنند كه در جبهه نبوده اند تا به آن مصيبتها گرفتار شوند.ب ـ آن گـاه كـه فضل خدا شامل رزمندگان مى شود و با غنيمت باز مى گردند، مانند كسانى كه هـرگـز قـبـل از آن زمـان بـا مـسـلمـانان آشنايى نداشته اند، آرزو مى كنند كه كاش ما هم با آنها بوديم و به اين
لطفا منتظر باشید ...
