آيه 103، دو دليل بر ضرورت وحدت ارائه مى كند:اول ، دليلى كه مبنى بر تجربه است :به ياد آوريد زمانى را كه با يكديگر دشمن بوديد و تـجربه تلخ حيات خشونت بار و پربيم و هراس اجتماعى را لمس كرديد و آن را با الفت امروز مقايسه كنيد.دوم ، دليـلى كـه بر پايه عقل است :و آن انديشه در اينكه جامعه اى كه دستخوش اختلاف است ، كارشان به تنازع مى انجامد و هر دم در آستانه جنگ و نابودى و در لبه پرتگاه عذاب اخروى قرار دارد و چنين اجتماع آشفته اى هرگز راه نجات ندارد. 303
محور وحدت
هـر چـنـد تـفـرقـه براى اجتماع ، زهرى كشنده است ، ولى هر وحدتى نيز نجات بخش همه جانبه جـامـعـه نـخـواهدبود، يعنى بايد محور وحدت ، (حبل الله ) و جهت حركت ، (رو به خدا) باشد. عصبيت و قوميت نه تنها محور قابل اطمينانى نيست ، بلكه خود برهم زننده وحدت انسانهاست .
حبل الله
حـبـل الله رشـته اى است كه بشر را به خدا مى رساند و اين رشته كه از آسمان به سوى زمين كشيده و آويخته است ، (قرآن )، (رسالت )، (اسلام ) و مطابق برخى از روايات ، (ولايت ) است و مى توان گفت همه اينها مصاديق حبل الله است . 304
دعوت فردى و جمعى
از مجموع آيات قرآن برمى آيد كه امربه معروف و نهى ازمنكر دو مرحله دارد. يكى مرحله فردى كـه در ايـن مـرحـله ، هـمـه افـراد جـامـعـه مـسـؤ وليـت دارنـد و شـعـاع عمل آن در حد تذكر و اندرز، اعتراض ، انتقاد و مانند آن است و دوم مرحله اجتماعى كه شعاع قدرت آن وسـيـع اسـت و قـصـاص و اجـراى حـدود را هم در برمى گيرد و بطور طبيعى از شؤ ون حكومت اسلامى محسوب مى شود. آيه 104 بيانگر مرحله اخير از دعوت است و در ضمن بيان مى كند كه وحـدت اجتماعى نيز حاميان و نگاهبانانى لازم دارد تا از شرّ اختلاف محفوظ بماند 305 و آمـران بـه مـعـروف و نـاهـيـان از مـنـكـر در راسـتـاى حـفـظ وحـدت جـامـعـه و مـحـور حبل الله مسؤ وليت دارند.
امدادهاى غيبى در جنگ
(وَ لَقـَدْ نـَصـَرَكـُمُ اللّهُ بـِبـَدْرٍ وَ اءَنـْتـُمْ اءَذِلَّةٌ فـَاتَّقـُوا اللّهَ لَعـَلَّكـُمْ تـَشـْكُرُونََ اءِذْ تَقُولَ لِلْمـُؤْمـِنـيـنَ اءَلَنْ يـَكـْفـِيـَكـُمْ اءَنْ يـُمـِدَّكـُمْ رَبُّكـُمْ بـِثـَلاثَةِ الافٍ مِنَ الْمَلائِكَةِ مُنْزَلينََ بَلى اِنْ تَصْبِرُوا وَ تَتَّقُوا وَ يَاءْتُوكُمْ مِنْ فَوْرِ هِمْ هذا يُمْدِدْكُمْ رَبُّكُمْ بِخَمْسَةِ الافٍ مِنَ الْمَلائِكَةِ مُسَوِّمينََ وَ مـا جـَعَلَهُ اللّهُ اءِلاّ بُشْرى لَكُمْ وَ لِتَطْمَئِنَّ قُلُوبُكُمْ بِهِ وَ مَا النَّصْرُ اءِلاّ مِنْ عِنْدِاللّهِ الْعَزيزِ الْحَكيمَ لِيَقْطَعَ طَرَفاً مِنَ الَّذينَ كَفَرُوا اَوْ يَكْبِتَهُمْ فَيَنْقَلِبُوا خائِبينَ) 306 و بـه حـقـيـقت خداوند شما را در (بدر) يارى كرد، درحالى كه شما ناتوان بوديد، پس از خدا پروا كنيد، باشد كه شكرگزار باشيد. آن زمان كه به مؤ منان مى گفتى :آيا كافى نيست كه پـروردگارتان شما را به سه هزار فرشته كه فرود آيند يارى كند؟ آرى ، (امروز هم ) اگر استقامت و تقوا پيشه كنيد، و دشمن بزودى ـ و يا با فوران خشم ـ به سراغ شما بيايد، خداوند شما را به پنج هزار فرشته نشاندار يارى خواهدكرد. اينها همه را خداوند فقط براى بشارت و اطمينان قلبى شما قرار داد و پيروزى تنها از جانب خداوند عزيز و حكيم است . (اين وعده را كه خـدا بـه شـمـا داده ) بـراى ايـن است كه قسمتى از (پيكر لشكر) كافران را قطع كند يا آنها را سركوب كند كه ماءيوس (به ديار خود) بازگردند.
لطفا منتظر باشید ...
