شـيـوه ظـلم سـتـيـزى و بـرخـوردهـاى مـنـطـقـى و ضـد خـرافـى مـؤ مـنـان در طـول تـاريـخ ، پـيـوسـتـه كـافـران كـج انـديـش و مـتـعـصـبـان كـور دل را بـر عـليـه ايـشـان بـرانـگـيـخـتـه و ايـن نـبـرد بـيـن حـق و بـاطـل هـمـچـنان ادامه دارد. خداوند در قرآن كريم به مؤ منان ، وعده نصرت و پيروزى داده و به امـدادهـاى غيبى اش آنان را دلگرم ساخته است . در اين آيه شريفه نيز به مؤ منان ، بشارت داده شـده كـه خـداوند از مؤ منان دفاع مى كند. تعبير (يدافع ) از مصدر مدافعه حاكى از مبالغه در دفع است ، به اين معنا كه هر گونه حيله دشمنان را از مؤ منان دور مى سازد.اين وعده ، مخصوص مـؤ مـنـان عـصـر پيامبر نيست ، بلكه حكمى است كه در تمام زمانها جارى است . مهم اين است كه ما مـصـداق (اَلَّذيـنَ امـَنـُوا) بـاشـيـم كـه دفـاع الهـى بـه دنبال آن حتمى است . (132)
2 - عـلت دفـاع خـداونـد
وعـده يـارى خـداونـد بـه ايـن دليل است كه خدا (مؤ منان را) دوست مى دارد ولى مشركان رادوست نمى دارد، چون مؤ منان امانت را رعـايـت و نـعـمـت خـدارا شـكر مى گزارند، پس در حقيقت ، خدا از دين خود دفاع مى كند. همچنان كه فرمود:(ذلِكَ بِاَنَّ اللّهَ مَوْلىَ الَّذينَ امَنُوا وَ اَنَّ الْكافِرينَ لا مَوْلى لَهُمْ) (133) زيرا خداوند مولاى مومنان است و كافران مولا و ياورى ندارند.تـعـبـيـر (اِنَّ اللّهَ لا يـُحـِبُّ كـُلَّ خـَوّانٍ كـَفـُورٍ) در پـايـان آيـه شـريـفـه ، خود علت اين يارى خداونداست ، زيرا (خوّان ) به معناى بسيار خيانت كننده و (كفور) به معناى بسيار كفران كننده نـعمت است و چه نعمتى بالاتر از دين مبين اسلام و چه كفران و خيانتى بالاتر از پشت كردن به اين دين بزرگ الهى .
دفاع
(اُذِنَ لِلَّذيـنَ يـُقـاتـَلوُنَ بِاءَنَّهُمْ ظُلِمُوا وَ اِنَّ اللّهَ عَلى نَصْرِهِمْ لَقَديرٌَ اَلَّذينَ اُخْرِجُوا مِنْ دِيارِهِمْ بِغَيْرِ حَقٍّ اِلاّ اَنْ يَقُولُوا رَبُنَّا اللّهُ وَ لَوْ لا دَفْعُ اللّهِ النّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَهُدِّمَتْ صَوامِعُ وَ بـِيـَعٌ وَ صَلَواتٌ وَ مَساجِدُ يُذْكَرُ فيها اسْمُ اللّهِ كَثيراً وَ لَيَنْصُرَنَّ اللّهُ مَنْ يَنْصُرُهُ اِنَّ اللّهَ لَقَوِىُّ عَزيزٌ)(حج ، 39 ـ 40) بـه كـسانى كه جنگ بر آنان تحميل مى شود، اجازه جهاد داده شد، زيرا مورد ستم قرار گرفته انـد و خـدا بـر يـارى آنـهـا تـوانـاست . همانهايى كه به ناحق از ديارشان رانده شدند (وجرمى نـداشـتـنـد) جـز ايـنـكـه مـى گـفتند:پروردگار ما اللّه است و اگر خداوند بعضى را به وسيله بـعـضـى ديـگر دفع نمى كرد، ديرها و كليساها و كِنِشتها (معابد يهود و نصارا) و مساجدى كه نام خدا در آنها بسيار برده مى شود، ويران مى گرديد و خداوند، كسانى را كه او را يارى كنند (و از آيينش دفاع نمايند) يارى مى كند، خداوند قوى و شكست ناپذير است .
چند نكته
1 - نـخـسـتـين فرمان جهاد
هنگامى كه مسلمانان در مكه بودند، پيوسته مورد آزار و ضرب و شتم مـشركان قرار گرفته ، با تنى مجروح و دلى شكسته خدمت پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله مـى آمدند و از اين وضع ، شكايت مى نمودند. پيامبر اكرم (ص ) نيز آنان را به صبر دعوت مى نـمـود و مى فرمود:من به جنگ ماءمور
لطفا منتظر باشید ...
