فـشـرده مطالب آيات (72 ـ 99) طه - فرازهایی از قرآن نسخه متنی

ايـن چـنـد نـفـر كـه بـه مـوسـى (ع ) ايمان آورده اند بدون اجازه من ايمان آورده اند و هيچ ارزشى ندارد. با اين جمله خواست به مردم بفهماند كه سرنوشت شما و حتّى انتخاب و ايمان ، انديشه و عـقـيده هم كه از شؤ ون قلبى و حق فطرى و مسلّم هر كس است در اختيار من است و نبايد عقيده اى را بـدون اذن مـن بـپذيريد. از طرف ديگر صحنه اى كه ديديد، توطئه اى بوده كه عليه حكومت ما انـجـام گـرفـتـه اسـت ، ايـنـان شـاگـردان مـوسى بوده و سحر را از او فرا گرفته اند و با هماهنگى قبلى تصميم داشتند چنين صحنه اى بوجود آورند يعنى موسى ادعّاى نبوت كند و براى اثـبـات آن سـحـرى بـيـاورد و ايـن سـاحـران ، بـراى رويـارويـى بـا او بـرخـيـزنـد و در مـقـام عمل از روى عمد خود را ناتوان نشان دهند تا سحر موسى چشمگير شود و مردم به او ايمان آورند و حكومت ما را رها كنند.

در مـورد مـشـكـل دوّم نـيـزگـفـت :شـمـا سـاحـران كـه بـه مـوسـى دل بـسته ايد و به خدايش گرويده ايد، بدانيد كه سرنوشت بدى داريد. دست و پاهاى شما را بطور مختلف يعنى پاى چپ را با دست راست يا به عكس قطع مى كنم و شما را به دار مى آويزم وبـديـن گـونـه بـه چـنـگـال مرگ مى سپارم تابه قدرت من واقف شويد، و مايه عبرت ديگران گرديد. (56)

3 - سـبـب تحول سريع

دگرگونى عميق و سريع ساحران در برابر موسى (ع ) جز بر اثر عـلم و آگـاهـى و درك حـقيقت چيز ديگرى نبود، آنها چون به رموز سحر آشنا بودند، به روشنى دريـافـتـنـد كه برنامه حضرت موسى (ع ) سحر نيست بلكه معجزه اى الهى است . (57) آنـان بـا دريـافـت حـقـيـقـت ، ايـمـان آوردنـد و خطر را به جان خريدند و مورد خشم فرعون قرار گرفتند و كشته شدند.

شـگـفـتـا سـاعتى پيش ، سرآمد ساحران و برگزيده دربار بودند و ساعتى بعد شهيدان راه حق گشتند.

صبحگاهان ريسمان به زمين انداختند تا موسى را شكست دهند، شامگاهان سر بر خاك افكندند تا به خداى موسى سجده كنند. (58)

فـشـرده مطالب آيات (72 ـ 99) طه

استدلال و استقامت ساحران در برابر فرعون و اظهار اين كه ما ايمان آورديم تا خداوند گناهان مـا را بـيـامـرزد، بـيـان كـيـفـر مـجـرم و درجـات و پـاداش مـؤ مـنـان صـالح (72 ـ 76) عبور بنى اسـرائيـل از دريـا و غـرق شـدن فـرعـونـيـان (77 ـ 79) تـوجـه دادن بـنـى اسـرائيل به اينكه شما را از چنگال دشمن نجات دادم و نعمتهاى معنوى و مادى بخشيدم ، وعده خشم وغـضـب بـه طـغـيـانـگـران ، وعـده آمـرزش بـه تـوبـه كـنـنـدگـانـى كـه عـمـل صـالح انـجـام داده بـه خـدا ايـمـان بـيـاورنـد (80 ـ 82) تـعجيل موسى (ع ) و سبقت گرفتن او از قومش هنگام حركت به سوى ميعادگاه براى جلب رضاى پـروردگـار خـداونـد مـوسـى را از گـمـراه شـدن بـنـى اسـرائيل توسط سامرى ، آگاه ساخت موسى (ع ) از وعده گاه با حالت خشم و اندوه بازگشت و بـنـى اسـرائيـل را سـرزنـش كـرد، عـذرهـاى غـيـر مـوجـه آنـها در جواب موسى (ع )، خداوند بنى اسـرائيـل را بـه خـاطـر گـوسـاله پـرسـتـى مـى تـرسـانـد. هـشـدار هـارون بـه بـنـى اسـرائيـل به اينكه شما در حال امتحانيد و بايد از من اطاعت كنيد و سرپيچى آنها از هارون (83 ـ 91) اعتراض موسى (ع ) به هارون كه چرا با گوساله پرستان برخورد نكردى و توضيحات هـارون ، مـحـاكمه سامرى توسط موسى (ع ) و اعتراف او به گناه ، مجازات سامرى و سوزاندن گوساله اش وبه دريا انداختن ذرّات آن ، منحصر بودن پرستش به پروردگار، خطاب خداوند بـه پـيـامـبر (ص ) به اينكه ما اخبار گذشته را براى تو بازگو مى كنيم و قرآن را به تو عنايت كرديم (92 ـ 99).

شناخت حقيقت ، منشاء هدايت

(قـالوُا لَنْ نـُؤْثـِرَكَ عـَلى مـاجـائَنـا مـِنَ الْبـَيِّنـاتِ وَ الَّذى فـَطَرَنا فَاقْضِ