خداوند قبل از نابودى هر قومى ، حجت را بر آنان تمام مى كند وبراى هدايت آنها پيامبران را مى فرستد.اگـر بـه قـوانين حياتبخش آسمانى ، گوش جان سپردند و از كفر وظلم ، دست كشيدند، نعمتهاى بـى كـران خـود را بر آنها ارزانى مى دارد، ولى اگر همچون اقوام گذشته بركفر واستكبار و ستم ، اصرار ورزيدند، عذاب الهى بر آنان فرود خواهد آمد.
3 - جانشينى گذشتگان
سنت عمومى امتحان ، همچنان جارى است ، اقوام گذشته بصورت جمعى و فـردى امـتـحـان شـدنـد و نـتـيـجـه و كـارنـامـه آنان مشخص گرديد امروز نوبت ماست . ما جانشين گذشتگانيم و امروز نوبت امتحانمان است بايد توجه داشته باشيم كه در آفرينش و قوانين آن بـراى هـيـچ قـومـى حـسـاب خـصـوصـى بـاز نـكـرده اند. همه امتحان مى شوند و هر كس در گرو عمل خويش است . نيكوكاران را پاداش نيكو و بدكاران را جزاى بد خواهند داد. اين آيه شريفه مى فـرمـايـد:شـمـا را جـانـشـيـن گـذشـتـگـان در زمـيـن قـرار داديـم تـا مـعـلوم شـود كـه چـگـونـه عمل مى كنيد.
فزونى پاداش و تساوى كيفر
(لِلَّذينَ اءَحْسَنُوالْحُسْنى وَزِيادَةَ وَلا يَرْهَقُ وُجُوهَهُمْ قَتَرٌ وَلا ذِلَّهٌ اُولئِكَ اءَصْحابُ الْجَنَّةِ هُمْ فيها خـالِدُونََ وَالَّذيـنَ كـَسَبوُا السَّيِّئاتِ جَزاءُ سَيِئَةٍ بِمِثْلِها تَرْهَقُهُمْ ذِلَّهٌ ما لَهُمْ مِنَ اللّهِ مِنْ عاصِمٍ كَاءَنَّما اُغْشِيَتْ وُجُوهُهُمْ قِطَعاً مِنَ اللَّيْلِ مُظْلِماً اُولئِكَ اءَصْحابُ النّارِهُمْ فيها خالِدُونَ) (يونس ، 26 ـ 27) كـسـانـى كـه نـيـكى كنند، در پاداش همان نيكى را با زياده اى خواهند داشت و صورتهاى آنها را غـبـار (114) سـيـاه و ذلت نـمـى پـوشـانـد. ايـنـان اهـل بـهـشـت هـسـتـنـد و در آن جـاودانـه خـواهـنـد بـود. كـسـانى كه مرتكب گناهان شده اند. جزايى مثل گناهشان خواهند داشت و ذلت رو سياهى آنان را فرا مى گيرد و كسى كه آنها را از عذاب نگه دارد، نـدارنـد (چـنـان روسياهند كه ) گويى چهره هايشان با پاره هايى از شب تاريك پوشانده شده است . آنان اصحاب جهنمند و درآن جاودانه خواهند بود.
چند نكته
1 - لطف خدا
خداوند به اقتضاى لطف خود، مقرّر فرمود كه نيكوكاران را پاداش دهد و بدكاران را كـيـفـر كـنـد. ايـن امـر، بـاعث هدايت بندگان به راه عبوديت و بندگى و نجات آنان از ضلالت و گـمـراهـى اسـت .وقـتـى انـسـان بـدانـد كـه خـداونـد در بـرابـر عمل صالح ، پاداش مى دهد، رغبت او به انجام وظيفه بيشتر مى شود و چون بداند كه اگر وظيفه اش را ترك كند، خداوند او را عذاب مى كند، كمتر جراءت تخلف پيدا مى كند. پس ثواب و عقاب ، در واقع لطف خداى عالى و به مصلحت بندگان است .
2 - عـدل و فـضـل خـدا
خـداونـد در مـورد كـارهـاى نـيـك وعـده داده كـه ثـواب عـمـل را بيشتر از حد معمول قرار دهد. ميزان اين افزايش ، به حسب موارد، متفاوت است . در بعضى از مـوارد، وعـده ده بـرابر داده است (115) و در بعضى از موارد وعده هفتصدبرابر و يا بـيـشـتـر. (116) در بـعـضـى از آيـات فـرمـوده كـه از فـضـل خـود بر آن مى افزاييم ، (117) ولى ميزان افزايش را مشخص نكرده است . جالب اينكه در آيه اى درمورد پاداش مى فرمايد:هيچ نفسى نمى داند ( درازاى اعمالشان ) چه لذايذ چشم روشن كنى بر ايشان پنهان داشته شده است . (118) در آيه ديگر مى فرمايد:بر ايشان هرچه بخواهند، آنجا هست و زيادتى از جانب ما. (119) ولى در مورد كيفر و عقاب مى فرمايد:كه گناهكار فقط به اندازه گناهى كه كرده كيفر مى بيند نه چند برابر آن .پـاسـخ ايـن پـرسـش كـه چـرا فقط پاداش چند برابر است ولى عقاب مساوى است ، اين است كه عدل خداوند
لطفا منتظر باشید ...
