جنگ دفاعى اسلام به خاطر حمايت از مكتب ، عقيده و دفاع از مردم و عزت و شرافت اسـلامـى انـجـام مـى شـود و چـنـيـن دفـاعـى نـه تـنـها حكم شرع ، بلكه مقتضاى فطرت سالم و عـقـل هر انسان آزاده اى است . به همين دليل است كه نخستين حكم جهاد با عنوان اجازه ، بيان شده ، يـعـنـى پيش از آنكه امر به دفاع نازل شود، مسلمانان بنابر فطرت انسانى خود مشتاق مبارزه عليه ستمگران بودند و اجازه چنين جهادى را در خواست مى كردند. بنابراين ، مى توان گفت كه حكم دفاع در اسلام ، پاسخ مثبت به يكى از نيازهاى فطرى و ارزشهاى ارجمند انسانى است .
3 - فـلسـفـه جـهـاد
از آيـه مـزبـور اسـتـفاده مى شود كه تمام مراكز عبادت ، در سايه جهاد فى سـبـيـل الله پـابـرجـا و اسـتـوار مـى مـانـد. (آرى اگـر افـراد با ايمان و غيور، دست روى دست بگذارند و تماشاچى فعاليتهاى ويرانگرانه طاغوتها و مستكبران و افراد بى ايمان و ستمگر بـاشـند و آنها ميدان را خالى ببيند، اثرى از معابد و مراكز عبادت الهى نخواهند گذارد. چرا كه مـعبدها جاى بيدارى است و محراب ميدان مبارزه و جنگ است و مسجد در برابر خودكامگان سنگر است و اصـولاً هـر گونه دعوت به خدا پرستى بر ضد جبارانى است كه مى خواهند مردم همچون خدا آنـهـا را بـپـرسـتند و لذا اگر آنها فرصت پيدا كنند، تمام اين مراكز را با خاك ، يكسان خواهند كرد. اين يكى از اهداف تشريع جهاد و اذن براى جنگ است .) (135)
4 - يـارى خـدا بـه مـجـاهـدان
(در پـايان آيه مزبور بار ديگر وعده نصرت الهى به مجاهدان تـكـرار شـده ... تـا مـدافـعـان خـط تـوحـيـد تـصـور نـكـنـنـد در ايـن مـيـدان مـبـارزه حـق و باطل و در برابر انبوه عظيم دشمنان سرسخت ، تنها و بدون تكيه گاهند.و از پـرتـو هـمـيـن وعـده الهـى بـود كه مدافعان راه خدا در ميدانهاى جنگ با دشمنان با اينكه در بسيارى از صحنه ها از نظر نفرات و ساز و برگ جنگى در اقليّت بودند، بر آنها پيروز مى شـدنـد، آن چـنـان پـيـروزيـى كـه جـز از طـريـق نـصـرت و يـارى الهـى ، قابل تفسير و توجيه نبود.) (136)
رزق حسن
(وَ الَّذيـنَ هـَاجـَرُوا فـى سـَبيلِ اللّهِ ثُمَّ قُتِلُوا اَوْ ماتُوا لَيَرْزُ قَنَّهُمُ اللّهُ رِزْقاً حَسَناً وَ إِنَّ اللّهَ لَهُوَ خَيْرُ الرّازِقينََ لَيُدْخِلَنَّهُمْ مُدْخَلاً يَرْضَوْنَهُ وَ اِنَّ اللّهَ لَعَليمٌ حَليمٌ)(حج ، 58 ـ 59) و كسانى كه درراه خدا هجرت كردند، سپس كشته شدند يا به مرگ طبيعى از دنيا رفتند، خداوند بـه آنـها روزى نيكويى مى دهد كه او بهترين روزى دهندگان است ، خداوند آنها را در محلى وارد مى كند كه از آن خشنود خواهند بود و خداوند دانش فراوان و شكيبايى بسيار دارد. (137)
چند نكته
1 - معناى هجرت
(هجرت ) يا مهاجرت به معنى ترك كردن و جدا شدن ازغير مى باشد و در عرف بـه (رفـتـن ) و (كوچ كردن ) از محلى به محل ديگر هجرت مى گويند. هجرت در عرف قرآن به معنى رفتن از ديار كفر به ديار ايمان است . (138)
2 ـ اقسام هجرت
هجرت به شكلهاى مختلفى صورت مى گيرد از جمله .
الف ـ هـجـرت آفـاقـى
انـسانى كه براى اصلاح جامعه به مبارزه بر مى خيزد، گاه به علت كـمـبـود نـيـرو و تـوانـايى لازم عدم رشد فكرى مردم براى درك ضرورت اصلاح و قوى بودن دشـمـن ، در مـبـارزه خـود ناكام مى ماند. در اين هنگام ، تاكتيك مبارزه اقتضا مى كند كه براى حفظ نـهـضت تاءمين امكانات و نيروهاى لازم و فراهم شدن زمينه هاى مساعد فرهنگى ، از محيط اجتماعى خـود بـه مـكـان مـنـاسب ديگرى هجرت كند، اگر چه اين كوچ ، با سختيها و مشكلات فراوانى از قبيل گرسنگى ، آوارگى ، فقر، بيمارى و گاهى مرگ ، همراه باشد. از اين رو، خداوند فرمود:كـسـانـى كـه در راه خدا هجرت نمودند و سپس (در اين راه )كشته شده و يا با مرگ طبيعى از دنيا رفتند، هر آينه خداوند به آنان روزى پسنديده عطا خواهد فرمود:ايـن هـجـرت كه نوعى تاكتيك مبارزه در شرايط سخت و دشوار است ، مى تواند نقش بسيار مهّم و بـا
لطفا منتظر باشید ...
