عمل زشت قوم لوط و كيفر آن - فرازهایی از قرآن نسخه متنی

كه مى فرمايد:بگو (اى محمّد!) چه كسى شما را از تاريكيهاى صحرا و دريا مى رهاند؟ او را به زارى وپنهانى مى خوانيد و مى گوييد:اگر خدا ما را از اين شدايد برهاند، البـتـه از شـكـر گزاران خواهيم بود. جمله (لَئِنْ اَنْجينا مِنْ هذِهِ لَنَكُونَنَّ مِنَ الشّاكِرينَ) درآيه فـوق ، بـيانگر اين است كه انسان در چنين حالتى كه خدا را براى رفع گرفتاريهاى خود مى خواند، اين قول را مى دهد كه اگر نجاتش داد، شكرگزار او خواهد بود و ديگر گرد ناسپاسى و كـفـران نعمت نخواهد گشت ؛ هر چند انسان پس از آنكه نجات يافت ، باز عهد خويش را به دست فراموشى مى سپارد و عهد شكنى مى كند. (162)

3 ـ يكى از شرائط دعا

شـايـد مـنـظـور از (وَلاتُفْسِدُوا فِى الاَْرْضِ بَعْدَ اِصْلاحِها) اين باشد كه هيچ گاه دعاى افراد مفسد و تبهكار، به جايى نخواهد رسيد. در واقع يكى از شرايط دعا، صلاحيت ايمانى وعملى دعا كننده است .

شـرط ديـگـر دعـا ايـن اسـت كـه خـدا بـا (تـرس و امـيـد) خـوانـده شـود. به گفته مرحوم علاّمه طـبـاطـبـايـى ، عـبـادت از راه خوفِ تنها، انسان را دچار نوميدى و وادار به ترك عبادت مى كند، و عـبـادت تـواءم با اميدوارى بدون خوف ، انسان را به وقاحت و بيرون رفتن از ميدان عبادت وادار مى كند. (163) بدين جهت ، خداوند فرموده است :(وَادْعُوُه خَوْفَاً وَطَمَعًا) او را از روى بيم واميد بخوانيد.

عمل زشت قوم لوط و كيفر آن

(وَلُوطـاً اِذْقـالَ لِقـَوْمـِهِ اَتـَاءْتـُونَ الْفاحِشَةَ ما سَبَقَكُمْ بِها مِنَ اَحَدٍ مِنْ الْعالَمينََ اِنَّكُمْ لَتَاءْتُونَ الرِّجـالَ شـَهْوَةً مِنْ دُونِ النِّساءِ بَلْ اَنْتُمْ قَوْمٌ مُسْرِفُونََ وَما كانَ جَوابَ قَوْمِهِ اِلاّ اَنْ قالُوا اَخْرِجُوهُمْ مـِنْ قـَرْيـَتـِكـُمْ اِنَّهـُمْ اُنـاسٌ يـَتَطَهَّرُونََ فَاَنْجَيْناهُ وَاَهْلَهُ اِلا امْرَاءَتَهُ كانَتْ مِنَ الْغابِرينََ وَاَمْطَرْنا عَلَيْهِمْ مَطَراً فَانْظُرْ كَيْفَ كانَ عاقِبَةُ الْمُجْرِمينَ)(اعراف ، 90 ـ 84) و ( بـه خـاطـر آوريـد) لوط را هـنـگـامـى كـه بـه قـوم خـود گـفـت :آيـا عـمـل شـنـيـعـى انجام مى دهيد كه احدى از جهانيان ، پيش از شما انجام نداده است ! آيا شما از روى شـهـوت بـه سـراغ مـردان مـى رويـد، نـه زنـان ؟ بـلكـه شـمـا اهـل اسـرافـيـد و در بـدكـارى از حـدبـيرون رفته ايد. ولى پاسخ قومش چيزى جز اين نبود كه گفتند:اينها را از شهر خود بيرون كنيد كه اينان مردمى هستند كه خود را پاكيزه قلمداد مى كنند! مـا او و خـانـدانـش را نـجات داديم جز همسرش كه از باقى ماندگان (در شهر) بود.

و (آن گاه ) بـارانـى از سـنگ برآنها فرستاديم (بارانى از سنگ ، كه همه آنها را نابود ساخت ) بنگر كه عاقبت بد كاران چگونه بود.

چند نكته

1 ـ پايه گذاران سنتى شوم

از آيـه هـشتاد استفاده مى شود كه اين عمل بسيار زشت و ننگين (همجنس بازى ) براى اولين بار ـ لااقـل بـه شـكـل هـمـگـانـى و عـمـومـى ـ بـه وسـيـله قـوم لوط انـجـام شـد. و ايـن ، زشـتـى عـمل را چند برابر مى كند؛ زيرا آنان پايه گذار يك سنت شوم براى ديگران شدند و مى دانيم هـركـس سـنـّتى نيكو از خود به يادگار نهد، دراجر و پاداش معنوى آن با عاملان به آن سنّت ، شـريـك اسـت و چـنـانـچـه پـايـه گـذار سـنـّتـى نـاشـايـسـتـه بـاشـد، در وزرو وبال آن با عاملان به آن سنّت بد، سهيم خواهد بود.

2 ـ گناه قوم لوط

در آيـه قـبل ، گناه قوم لوط، بطور سربسته ذكر شده است ، ولى در آيه بعد پرده از روى آن بـرداشـتـه شـده و فرموده است :شما از روى شهوت به سراغ مردان مى رويد واز زنان صرف نظر مى كنيد، و چه انحرافى بالاتر و بدتر از انحراف از فطرت و طبيعت انسان و استفاده از غـريـزه جـنـسـى در مـسـيـرى كه با ساختار جسمانى انسان ، مغاير است ، مى باشد كه علاوه بر زيـانـهـاى جسمى و انحطاط معنوى ، موجب اختلال نسل بشر مى گردد.در اين دو آيه يكى از فنون بـلاغـت بـه كـار رفـتـه اسـت . يك بار مطلب بطور