فـشـرده مطالب آيات (16-46) انبياء - فرازهایی از قرآن نسخه متنی

رسول اكرم صلى الله عليه و آله مى فرمايد:

(بـنـده در روز قـيـامـت قـدمـى بـر نـمـى دارد مـگـر ايـنـكـه چـهـار چـيـز از او سـؤ ال شـود:از عـمـرش كـه در چـه راهـى سپرى ساخت ، از جوانى اش كه در چه چيزى گذراند و از مال و ثروتش كه از كجا كسب و در چه راهى خرج كرد.) (80) و نيز امام صادق عليه السلام مى فرمايد:

(نـخـسـتـيـن چـيـزى كـه از بـنـده ـ در آن هـنـگـام كـه در پـيـشـگـاه خـداونـد جـل جـلاله مـى ايستد ـ سؤ ال مى شود، سؤ ال از نمازهاى واجب ، زكات ، روزه و حج واجب و نيز از ولايـت ، اهـل بـيـت اسـت ، پـس اگـر شـخصى به ولايت ما اقرار كرد و با اين عقيده وفات يافت ، نماز، روزه ، زكات ، و حجّ اوپذيرفته خواهد شد...) (81) مـتـاءسفانه على رغم تذكر و سفارش هميشگى پيامبران و اولياى الهى نسبت به زنده نگهداشتن ياد آخرت ، قرآن كريم مى فرمايد:مردم از حساب روز بازپسين غافلند. هر چند در اينجا، سياق آيات مربوط به مشركان است .

امـا از تـعـبـيـر (للنـاس ) معلوم مى شود كه عموم مردم مورد نظرند. (82) با اين همه ، تـعـداد كـمـى از مـردم بـه يـاد خـدا و قيامتند و در اعمال خود جزا و عقاب خدا را مدّ نظر دارند و اما بـيـشـتـر مـردم از آخـرت غـافـلنـد و عـمـلكرد آنها در دنيا حاكى از غفلت آنها از آخرت است و چون دلهايشان مملّو از محبت دنياست ، در چنين حالى ديگر جايى براى ياد آورى قيامت باقى نمى ماند.

رسول اكرم (ص ) مى فرمايد:

(انسان از پرهيز كاران به شمار نمى آيد، مگراينكه از نفس خويش حسابرسى كند محاسبه اى شديدتر از محاسبه شريك از شريك خود، تا بداند غذا و آشاميدنى و لباس او از كجاست ؟ آيا از حلال است يا از حرام ؟ (83)

فـشـرده مطالب آيات (16-46) انبياء

بـازيـچـه نـبـودن و هـدفـدار بـودن آفـريـنـش و بـيـان پـيـروزى حـق بـر بـاطل (16ـ18) عبادت فرشتگان و بحثى پيرامون توحيد ازطريق برهان تمانع (19ـ25) نفى فرزند از خداوند وسخنى پيرامون فرشتتگان (26ـ29) كيفيت آفرينش آسمان و زمين ، شب و روز و خورشيد و ماه (30ـ33) مرگ ، اجل حتمى همه انسانها حتى پيامبر(ص ) (34ـ35) استهزاء پيامبر اكـرم (ص ) تـوسـط مـشـركـان ، تـهـديـد آنـهـا بـه عـذاب شـديـد و اشـاره بـه عـجـول بـودن انـسـان (36ـ40) دلدارى به پيامبر اكرم (ص ) در مورد تمسخر مشركان و پاسخ سرزنش آميز وقاطع به آنان و اقرار آنها به ظلم خود با مشاهده عذاب (41ـ46) .

آفرينش بازى نيست

(وَماخَلَقْنَا السَّماءَ وَاْلاَرْضَ وَما بَيْنَهُما لاعِبينَ) (انبياء، 16) وآسمان و زمين و آنچه بين آن دو است ، به بازى نيافريديم .

چند نكته

1 - هـدفـدار بـودن آفرينش

قرآن كريم در آيات بسيارى ، اين حقيقت را به مردم گوشزد كرده اسـت كه هستى و انسان بدون هدف خلق نشده است . (84) آفرينش ،هدفى دارد كه آن هدف پـس از بـرپايى قيامت تحقق مى يابد .

از اين رو مردم نمى توانند دنيا رابه بازى گرفته و با لهو و لعب ، حيات خويش رابه پايان ببرند.

درايـن آيـه شـريـفـه نـيـز بـا لحنى هشدار آميز به انسان مى گويد كه ما آسمان و زمين و آنچه رابـيـن آنـهـاسـت بـه بـازى نـيـافـريـده ايـم ؛ زيـرابـطـور مـعـمول لهو و لعب (بازى بدون هدف ) از كسى سر مى زند كه بخواهد حاجت يا كمبودى از اوبر طـرف شـود . امـا خـداونـد حـكـيم كه نه حاجتى دارد ونه كمبودى ، بيهوده دست به آفرينش هستى نزده است . (85)

2 - فـلسـفـه آفرينش

اين آيه اعلام خطر است به كسانى كه به سبب غفلت ، عمر عزيز خود را به هدر مى دهند.