(يا اءَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اءَنْفِقُوا مِنْ طَيِّباتِ ماكَسَبْتُمْ وَ مِمّا اءَخْرَجْنا لَكُمْ مِنَ الاَْرْضِ وَ لا تَيَمَّمُوا الْخـَبـيـثَ مـِنـْهُ تـُنـْفـِقـُونَ وَ لَسـْتـُمْ بـِاخـِذيـهِ اءِلاّ اءَنْ تـُغْمِضُوا فيهِ وَاعْلَمُوا اءَنَّ اللّهَ غَنِىُّ حميدٌ) 211 اى كسانى كه ايمان آورده ايد، از اموال پاكيزه اى كه به دست آورده ايد و از آنچه از زمين براى شما خارج ساخته ايم ، انفاق كنيد و به سراغ قسمتهاى نامطلوب نرويد تا از آن انفاق كنيد، در حالى كه خود شما حاضر نيستيد آنها را بپذيريد، مگر از روى اغماض و كراهت و بدانيد خداوند بى نياز و شايسته ستايش است .(طـيـّب ) در لغـت به چيزى گفته مى شود كه نفس انسان از آن لذت ببرد و در شرع به چيزى اطـلاق مـى شـود كـه از راه حـلال بـدسـت آمـده و از حـد جـايـز بـيـشـتـر نـبـاشـد. 212 در مـقـابـل طـيب (خبيث ) است و منظور از آن چيزهاى پست و بى ارزشى است كه نفس از آن متنفر است . بنابر آيات قرآن همه طيبها حلال و همه خبيثها حرامند و عكس آن نيز صادق است يعنى همه حلالها طيب و همه حرامها خبيثند.در آيه فوق مى فرمايد از كسب طيب و حلال خود و از محصولات ارزشمند و مرغوب انفاق كنيد نه از كـسـب حـرام يا محصولات ناپسند و منفور. از اين دو قيد (طيب ) و (خبيث ) فهميده مى شود كه اولا چيز مورد انفاق بايد حلال و پاك و طبع پسند باشد.و امـا قـيـد دومـى هـم از دقـت در آيـه بـدسـت مـى آيـد و آن ايـنـكـه چـيـز مـورد انـفـاق عـلاوه بـر حلال ، پاك و طبع پسند بودن ، مرغوب و ارزشمند هم باشد؛ زيرا بعضى از طيبها گرچه پاك و حـلالنـد امـا ارزشـمـنـد نـيـسـتـنـد و اگـر هـمـانـهـا را بـه خـود مـا بـدهـنـد، عـلاقـه اى بـه قـبـول آنـها نشان نمى دهيم واگر هم بپذيريم فقط از سر اغماض و دست رد به سينه عطاكننده نزدن است . قرآن مى فرمايد شما كه مى خواهيد انفاق كنيد و با انفاق رشد معنوى بيابيد، بايد امـوالى بـبـخـشـيـد كـه حـلال و پـاك بـاشـنـد و ارزشـمـنـد و مـورد عـلاقـه كـه اگـر هـمـان مـال را بـه خـود شـمـا بـبـخـشـنـد بـا طـيـب خـاطـر و عـلاقـه قبول كنيد. چنين انفاقى ارزشمند است نه انفاق اموالى كه كم ارزشند و شما براى رهايى يافتن از دست آنها، انفاقشان مى كنيد. به عبارت ديگر:(لَنْ تَنالُوا الْبِرَّ حَتّى تُنْفِقُوا مِمّا تُحِبُّونَ) 213 شما به مقام ابرار نمى رسيد تا اينكه از چيزهاى دوست داشتنى خود ببخشيد.در شـاءن نـزول ايـن آيـه نـيـز نـقـل شـده كـه گـروهـى هـنـگـام پـرداخـت زكـات اموال پستشان رابه عنوان زكات مى دادند و قرآن با اين آيه آنان را منع كرد. 214
موانع انفاق
(اَلشَّيـْطـانُ يـَعـِدُكـُمُ الْفـَقـْرَ وَ يَاءْمُرُكُمْ بِالْفَحْشاءِ وَاللّهُ يَعِدُكُمْ مَغْفِرَةً مِنْهُ وَ فَضْلاً وَاللّهُ واسِعٌ عَليمٌ) 215 شـيـطـان (هـنگام انفاق ) به شما وعده فقر و تهيدستى مى دهد و به فحشا (و زشتيها) دعوت مى كـنـد ولى خداوند به شما وعده (آمرزش ) و (فزونى ) مى دهد و خداوند وسعت دهنده (و به هر چيز) داناست .خـداونـد در ايـن آيـه بـراى بـى اثـر سـاخـتـن دو عـامـل تـرس از انـفـاق يـعـنـى وعـده فـقـر و
لطفا منتظر باشید ...
