توصيه خانواده به نماز - فرازهایی از قرآن نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

فرازهایی از قرآن - نسخه متنی

مرکز تحقیقات اسلامی سپاه

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

حضرت او راپدر خطاب مى كرده است ، چون :

الف ـ (اب ) در زبـان عـرب بـه پدر، جدّ، عمو، پدر زن ، كسى كه اختيار امور آدمى را در دست دارد و بـزرگ و فـرمـانـرواى قـوم گـفـتـه مـى شـود. (25) و در مـقـابل لفظ (والد) فقط به پدر گفته مى شود. پس نمى توان گفت منظور از (اَبْ) در آيه شريفه بطور حتم پدر است .

ب ـ ايـن آيـات وقايع زمان جوانى و ابتداى رسالت حضرت ابراهيم را بيان مى كند. زمانى كه او به هدايت آزر و ديگر بت پرستان اميد وار بوده است . زمانى كه هنوز فرزندى نداشته است ، چون در آيه ديگر مى فرمايد:

(وقـتـى پـدرش او را از خـود رانـد و ابـراهيم (ع ) از او و خدايان دروغين دورى گزيد، ما به او اسحاق و يعقوب را بخشيديم . (26) وقـتـى حـضـرت ابـراهـيـم از هـدايـت پـدر نـااميد شد از او بيزارى جست آيه شريفه مى فرمايد:(وقتى ابراهيم به عناد و كفر و لجاجت پدرش يقين كرد از او بيزارى جست .) (27) از طـرف ديـگـر آيـاتـى كـه بـيـان كـنـنـده دعـاهـاى حـضـرت ابـراهـيـم در زمـان پـيـرى اسـت شـامـل دعـاى او بـراى پدر و مادرش نيز مى باشد كه در آنجا با تعبير (والِدَىَّ) آمده است . با تـوجـه بـه بـيان قرآن كه مى فرمايد ابراهيم از پدر بت پرستش دورى گزيد و از او تبرّى جـسـت و بـا توجه به وظيفه دينى او كه نبايد كافر و دشمن خدا را دوست داشته باشد و براى كـافـر دعـا كـند معلوم مى شود كه منظور از پدر، در دعاى آخر عمر آزر بت پرست نيست . گفتنى اسـت كـه ابـراهـيـم آزر را (اب ) مـى خـوانـد ولى در دعـا بـراى پـدرش او را(والد) مـى خواند (28) و والد جز بر پدر واقعى منطبق نمى شود.

ج ـ در روايـات نـام پـدر ابـراهيم را (تارح ) يا (تارخ ) ذكر كرده اند كه معلوم مى شود او غير از آزر است . اتفاقاً تورات هم همين نام را ذكر كرده است . (29)

توصيه خانواده به نماز

(وَكانَ يَاءْمُرُ اَهْلَهُ بِالصَّلوةِ وَ الزَّكوةِ وَ كانَ عِنْدَ رَبِّهِ مَرْضيّاً)(مريم ، آيه 55) (اسـمـاعـيل ) و كسان خود را به نماز خواندن و زكات دادن امر مى كرد و نزد پروردگار خويش پسنديده بود.

چند نكته

1 - دو عبارت مهم

آيه مزبور در مورد اسماعيل عليه السلام مى فرمايد:كه او خانواده اش را به بر پاداشتن نماز و دادن زكات امر مى كرد و اين نشانگر اهميت اين دو عبادت است .

از آنـجـا كـه هـدف خـلقـت ، شـنـاخـت خـداوند و رسيدن به مقام بندگى او است ، نماز، بهترين راه ارتـباط مخلوق سراپا نياز و فقر، با خالق بى نياز و غنى است . در اين مناجات و خلوتگه راز اسـت كـه بنده به فقر و نياز خود اعتراف مى كند و خداوند را به عنوان تنها پناهگاه مى خواند. اگـر كسى با شناخت صحيح ، نماز را اقامه كند، اين نماز او را از همه زشتيها و گناهها باز مى دارد و بـه سـوى خـوبـيـها و نيكيها سوق مى دهد. به همين جهت است كه قرآن شريف نماز را باز دارنـده از بـديـهـا مـى شـمـارد (30) و در حـديـث ، نـمـاز، سـتـون ديـن خـوانده شده است ، مـثـل عـمـود خـيـمه كه اگر بر پا شد بقيه اجزاى خيمه فايده مى دهد و اگر بر پا نشد، ديگر اجزاء فايده اى ندارد. (31) دومـين دستور اين پيامبر بلند مرتبه ، دادن زكات است . انسان موجودى اجتماعى است كه زندگى او دو جـنبه دارد:فردى و اجتماعى ، نماز ـ كه بهترين وسيله نزديكى انسان به خداست ـ مربوط بـه جـنـبه فردى است و زكات ـ كه مهمترين اقدام اجتماعى و كاملترين عبادت مالى است ـ مربوط به جنبه اجتماعى بشر است .

2 - اقدام اساسى

شايد علّت اينكه حضرت اسماعيل (ع ) خانواده اش را به اقامه نماز و پرداختن زكات دعوت

/ 375