(وَكانَ يَاءْمُرُ اَهْلَهُ بِالصَّلوةِ وَ الزَّكوةِ وَ كانَ عِنْدَ رَبِّهِ مَرْضيّاً)(مريم ، آيه 55) (اسـمـاعـيل ) و كسان خود را به نماز خواندن و زكات دادن امر مى كرد و نزد پروردگار خويش پسنديده بود.
چند نكته
1 - دو عبارت مهم
آيه مزبور در مورد اسماعيل عليه السلام مى فرمايد:كه او خانواده اش را به بر پاداشتن نماز و دادن زكات امر مى كرد و اين نشانگر اهميت اين دو عبادت است .از آنـجـا كـه هـدف خـلقـت ، شـنـاخـت خـداوند و رسيدن به مقام بندگى او است ، نماز، بهترين راه ارتـباط مخلوق سراپا نياز و فقر، با خالق بى نياز و غنى است . در اين مناجات و خلوتگه راز اسـت كـه بنده به فقر و نياز خود اعتراف مى كند و خداوند را به عنوان تنها پناهگاه مى خواند. اگـر كسى با شناخت صحيح ، نماز را اقامه كند، اين نماز او را از همه زشتيها و گناهها باز مى دارد و بـه سـوى خـوبـيـها و نيكيها سوق مى دهد. به همين جهت است كه قرآن شريف نماز را باز دارنـده از بـديـهـا مـى شـمـارد (30) و در حـديـث ، نـمـاز، سـتـون ديـن خـوانده شده است ، مـثـل عـمـود خـيـمه كه اگر بر پا شد بقيه اجزاى خيمه فايده مى دهد و اگر بر پا نشد، ديگر اجزاء فايده اى ندارد. (31) دومـين دستور اين پيامبر بلند مرتبه ، دادن زكات است . انسان موجودى اجتماعى است كه زندگى او دو جـنبه دارد:فردى و اجتماعى ، نماز ـ كه بهترين وسيله نزديكى انسان به خداست ـ مربوط بـه جـنـبه فردى است و زكات ـ كه مهمترين اقدام اجتماعى و كاملترين عبادت مالى است ـ مربوط به جنبه اجتماعى بشر است .
2 - اقدام اساسى
شايد علّت اينكه حضرت اسماعيل (ع ) خانواده اش را به اقامه نماز و پرداختن زكات دعوت