انتظار بيجا از رهبرى - فرازهایی از قرآن نسخه متنی

از افراد با ايمان روزگار خود را بسختى مى گذرانند؟!

قـبـل از پـاسـخ بـه اين سؤ ال بايد ببينيم منظور از (بركات آسمان و زمين ) چيست ؟ منظور از بـركـات آسـمـان و زمـيـن چـيـزهـايـى هـمـچـون امـنـيـت ، آسـايـش روحـى و روانـى ، سـلامـتـى ، مال و فرزند وخلاصه نعمتهاى مادّى و معنوى است . (170) وامـّا ايـنكه چرا جوامع اسلامى يا مسلمانان در وفور نعمت نيستند از اين جهت است كه آنان به پيام قـرآن عـمـل نـكـرده انـد. ايـن آيـه شـريـف وعده داده كه اگر امتها ايمان بياورند و تقوا بورزند، بـركـات بـر آنها گشوده خواهد شد و ايمان و تقواى جمعيتها وامتها با ايمان و تقواى يك يا چند نـفـر مـحـقق نمى شود. آنچه مادر جوامع اسلامى مى بينيم غالباً ايمان و تقواى جماعت و امت نيست .

مـعـمـولاً درجـوامـع اسـلامـى بـه اصـول حـيـاتـبـخـش قـرآن عـمـل نـمـى شـود. حـكـومـتـهـاى فـاسـد بـر آنـان حـكـم مـى رانـنـد و اصول و قوانين اسلام حاكميت ندارد؛ در نتيجه وعده قرآن در چنين جوامعى جامه تحقق نمى پوشد. آنان سزاوار ذلّت ، خوارى و فقر و بيچارگى اند چون سلطه جباران و فاسقان را پذيرفته و فريفته فرهنگهاى غير اسلامى شده اند.

وامـا جـوامع غير اسلامى كه ازامكانات مادى برخوردارند، اينچنين نيست كه در و فور نعمت باشند چـون آنـهـا فـقـط از بعضى مظاهر مادى برخوردارند ونعمتهاى مهمى چون معنويت ، اخلاق ، امنيت ، آسـايـش روحـى و روانى وهزاران نعمت معنوى مهم رافاقدند و اما مظاهر مادى كه از آن بهره مندند اولا نـتـيـجـه پـشـتـكار، نظم و احساس مسؤ وليت آنان است و ثانيا معلوم نيست كه آنها واقعاً نعمت بـاشـنـد، چـه بسا خود همين مظاهر مادى براى آنان بلا وعذاب باشد؛ همانطور كه قرآن فرموده است :

(امـوال و اولاد آنـهـا تـو را بـه تعجّب واندارد، جز اين نيست كه خداوند مى خواهد به وسيله اين اموال و اولاد آنها را عذاب كند.) (171) و (172)

انتظار بيجا از رهبرى

(قـالُوا اُوذيـنـامـِنْ قـَبـْلِ اَنْ تـَاءْتـيـنـا وَمـِنْ بـَعـْدِمـا جـِئْتـَنا قالَ عَسى رَبُّكُمْ اَنْ يُهْلِكَ عَدوَّكُمْ وَيَسْتَخْلِفَكُمْ فِى الاَْرْضِ فَيَنْظُرَ كَيْفَ تَعْمَلُونَ)(اعراف ، 129) (بـنى اسرائيل به موسى (ع ) گفتند:پيش ازآنكه سوى ما بيايى ، آزار ديديم و پس ازآمدنت ـ هـم اكـنـون ـ نـيز آزار مى بينيم ، (موسى (ع ) گفت :اميد است پروردگارتان دشمن شما را هلاك كـنـد و شـمـا را در زمـيـن جـانـشـيـن (آنـهـا) سـازد و بـنـگـرد چـگـونـه عمل مى كنيد؟

چند نكته

1 ـ انتظار نابجا

آيـه مـورد بحث ، گلايه بنى اسرائيل را از مشكلاتى كه بعد از قيام موسى (ع ) باآن دست به گريبان بودند، منعكس مى سازد. گويا آنها متوقع بودند كه با قيام حضرت موسى (ع ) تمام مـشـكـلاتـشـان بـه سـرعـت حـل شـود و فـرعـون و طرفدارانش ازميان بروند و سرزمين پهناور و حاصلخيز مصر با نعمتهاى خداوندى آن در اختيار آنها قرار گيرد. چنانكه عده اى از مردم كشور ما در جـريـان انـقـلاب اسـلامـى و پـس از پـيـروزى انـقلاب ، انتظار داشتند تمام مشكلات و كمبودها بـسـرعـت بـر طـرف گـردد و مـردم دركـمـال رفـاه و آسـايـش ، روزگـار بـگـذرانـنـد، و حال آنكه :

2 ـ پيروزى در سايه استقامت

حـضـرت مـوسـى (ع ) بـه بـنـى اسـرائيـل مى فهماند كه هر چند، سرانجام بر فرعون پيروز خواهند شد، امّا تا رسيدن به پيروزى نهايى ، راه درازى در پيش دارند كه جز در سايه ايمان ، صبر، پايدارى وتلاش در جهت اعتلاى كلمه حق ، بدان دست نخواهند يافت . (173) مسلمانان نيز بايد بدانند كه رسيدن به حكومت حق و از ميان برداشتن طاغوتها در سايه تلاش ، مـجـاهـده ، ايثار و استقامت در راه خدا ميسّر است و اگر مادين خدا را يارى كنيم ، او نيز ما را يارى خواهد