سـفـارش دوم آيـه ايـن بـود كـه هـرگـز نـمـيـريـد، مـگـر در حـال مـسـلمانى (در حالى كه تسليم اوامر الهى هستيد). اين همان مطلبى است كه در بين عامه مردم بـه عـاقـبـت بـه خـيـرى مـشـهـور اسـت ؛ زيـرا انـسـان بـايـد در طـول عـمـر، خـود را چـنـان مـهـياى مرگ كند و تعلّقات خود را كم نمايد كه در وقت مردن ، شياطين نـتـوانند ايمان او را بربايند، چون در آن موقع حساس ، شيطان و ياران او مى كوشند كه وى را از دايـره ايـمـان ، خـارج كرده ، با حالت كفر به برزخ واردكنند. در حديثى نيز هشدار داده شده كـه حـتـى مـخـلصـان (كـسانى كه بسيارى از بنده هاى شيطان را پاره كرده و به مرحله اخلاص رسيده اند) نيز بايد مراقب پايان كار خويش باشند. حضرت امير(ع )مى فرمايد:(اَلدُّنْيا كُلُّها جَهْلٌ اِلاّ مَواضِعُ الْعِلْمِ وَ الْعِلْمُ كُلُّها حُجَّةٌ اِلاّ ما عُمِلَ بِهِ وَالْعَمَلُ كُلُّهُ رِياءٌ اِلاّ ما كانَ مُخْلَصاً وَالاِْخْلاصُ عَلى خَطَرٍ حَتّى يَنْظُرَ الْعَبْدُ بِما يُخْتَمُ لَهُ) 300 همه دنيا جهل است ، مگر مواضع علم ، و همه علم حجت است عليه بنده ، مگر آنچه به آن عمل شود و همه عملها رياست ، مگر عملى كه خالص باشد و اخلاص ، در خطر است تا اينكه بنده ببيند فرجام كارش چه مى شود.تـاريـخ فـراوان بـه ياد دارد كه افرادى ابتداء مؤ من و خوب بودند، ولى بر اثر غفلت و عدم رعـايـت تـقـوا، كـارشـان بـه بـى ايـمـانـى و مـردن بـا حال كفر كشيده شده است .اين آيه مقابل آيه ديگر قرآن است كه مى فرمايد:(ثـُمَّ كـانَ عـاقـِبـَةُ الَّذيـنَ اَسـاؤُوا السُّوَّاى اَنْ كـَذَّبـُوا بـِايـاتِ اللّهِ وَ كـانـُوا بـِهـا يَسْتَهْزِؤُنَ) 301 عاقبت كار گناهكاران به آنجا انجاميد كه آيات حق را تكذيب كردند و آنها را به مسخره گرفتند.بـايـد اين هشدارها را با گوش جان شنيد و از اسلام و ايمان محافظت كرد و با رعايت تقوا، آنها را در قـلب ثـبـت نـمود تا هول و هراس سكرات مرگ آنها را نزدايد كه معيار، مسلمان و مؤ من مردن است .(اَللّهُمَ اجْعَلْ عاقِبَةَ اَمْرِنا خَيْراً.)
اتحاد مسلمانان
(وَ اعـْتـَصـِمـُوا بـِحـَبـْلِ اللّهِ جـَمـيـعاً وَ لا تَفَرَّقُوا وَ اذْكُرُوا نِعْمَتَ اللّهِ عَلَيْكُمْ اِذْ كُنْتُمْ اَعْداءً فـَاءَلَّفَ بـَيـْنَ قـُلُوبـِكـُمْ فَاءَصْبَحْتُمْ بِنِعْمَتِهِ اءِخْواناً وَ كُنْتُمْ عَلى شَفا حُفْرَةٍ مِنَ النّارِ فـَاءَنْقَذَكُمْ مِنْها كَذلِكَ يُبَيِّنُ اللّهُ لَكُمْ اياتِهِ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونََ وَلْتَكُنْ مِنْكُمْ اءُمَّةٌ يَدْعُونَ اءِلَى الْخَيْرِ وَ يَاءْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ يَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَ اُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونََ وَ لا تَكُونُوا كَالَّذينَ تَفَرَّقُوا وَاخْتَلَفُوا مِنْ بَعْدِ ما جاءَهُمُ الْبَيِّناتُ وَ اُولئِكَ لَهُمْ عَذابٌ عَظيمٌ) 302 و همگى به ريسمان الهى چنگ بزنيد و پراكنده مشويد و نعمت خدا را نسبت به خود به ياد آوريد كـه بـا يـكـديگر دشمن بوديد و او ميان دلهاى شما الفت ايجادكرد، پس به يمن نعمت او برادر گـشـتـيد و شما بر لبه گودالى از آتش بوديد كه خداوند شما را نجات بخشيد. خداوند آيات خـود را براى شما چنين بيان مى كند، باشد كه هدايت گرديدَ از ميان شما مؤ منان بايد گروهى بـاشـنـد كـه بـه خـيـر دعـوت كـنـنـد و امـربه معروف و نهى ازمنكر نمايند، ايشانند كسانى كه رسـتـگـارنـد،َ و هـمـچـون كـسـانـى
لطفا منتظر باشید ...
