مـمـكـن اسـت سوال شود آيا هر دوگروه ، يك نوع عذاب ديدند؟ پاسخ اين است كه از آيه (فَلَمّا عـَتـَوْا عـَنْ مـا نـُهـُوا عـَنـْهُ قـُلْنـا لَهـُمْ كـُونـُوا قـِرَدَةً خـاسـِئيـنَ)اسـتـفـاده مـى شـودكـه كـيفر مسخ (تبديل شدن به ميمون ) منحصر به گناهكاران بود.
4 ـ كلاه شرعى
از سـرگـذشـت ايـن قـوم ، مـعلوم مى شود كه خلافكارى آنها زير پوشش (حيله وكلاه شرعى ) بـوده است .مجازات شديد اين گروه ، نشان مى دهد كه چهره واقعى گناه ، با دگرگون ساختن ظاهر آن ، دگرگون نمى شود.آنـهـاكـه تـصـور مـى كـنـنـد گـنـاه را مـى تـوان بـا تـغـيـيـر چـهـره ظـاهـرى ، تـبـديـل به يك عمل مجاز كرد، در حقيقت خود را مى فريبند. متاءسفانه ، اين كار درميان بعضى از بى خبرانى كه خود رامسلمان نيز مى دانند، فراوان ديده مى شود و اين يكى از چيزهايى است كه چهره مذهب را در نظر افراد بى شمارى ، وارونه جلوه داده است .
5 ـ شكلهاى مختلف امتحان
آزمون الهى ، شكلهاى مختلفى دارد؛ گاه بصورت منع از آزار و صدمه به (ناقه ) است و گاه به شكل منع صيد ماهى در روز خاص .درسـت اسـت كـه صيد ماهى ، كار خلافى نيست ، ولى ممكن است خداوند، جمعيتى را براى آزمايش ، بطور موقّت از چيزى نهى كند، تا ميزان اعتقاد آنها نسبت به احكام الهى و دين خدا روشن شود.عـلاوه بـر ايـن ، روز شـنـبـه درآيـيـن يهود، روز مقدسى بود وموظف بودند كه دراين روز، براى عـبـادت و بـرنـامـه هـاى مـذهـبـى ، دسـت از كـار و كـسـب بـكـشـنـد، ولى سـاحـل نـشينان (ايله ) همه اين مسائل را ناديده گرفتند و آن چنان مجازات شدند كه سرگذشت آنان درس عبرتى براى آيندگان شد.
فشرده مطالب آيات (167 ـ 206) اعراف
كيفر يهود در دنيا و مسلط شدن عده اى برآنان ، خط مشى فرزندان ناصالح قوم يهود و در پيش گرفتن راه پيشينان خود (167 ـ 171) اشاره به پيمان نخستين انسانها در عالم ذر(172 ـ 174) سـرگـذشـت (بـلعـم بـاعورا) دانشمند منحرف بنى اسرائيل (175 ـ 178) نشانه هاى دوزخيان (179) اسماى حسناى خداوندى ، امّت هدايت شده ، استدراج ، نسبت دادن جنون به پيامبر(ص ) به وسـيـله بت پرستان (180 ـ 186) سؤ ال از زمان وقوع قيامت ، وجواب پيامبر كه از علم غيب بى اطلاعم ، اشاره به توحيد افعالى خداوند وشرك درعبادت (187 ـ 198) وسوسه هاى شيطان و راه مـقابله با آن ، دستور به سكوت وگوش فرا دادن به قرآن ، يادكردن پروردگار از روى تضرّع وخوف ، در بامدادان و شامگاهان (199 ـ 206).
يهود تا قيامت روى آرامش نخواهد ديد
(وَاِذْ تَاءَذَّنَ رَبُّكَ لَيَبْعَثَنَّ عَلَيْهِمْ اِلى يَوْمِ القِيمَةِ مَنْ يَسُومُهُمْ سُوءَ الْعَذابِ اِنَّ رَبَّكَ لَسَريعُ الْعِقابِ وَ اِنَّهُ لَغَفُورٌ رَحيمٌ)(اعراف ، 167) و (بـه خـاطـر بـيـاور) هـنـگـامـى كـه پـروردگـارت اعـلام كـرد كسانى را تا روز قيامت برآنها (يـهـوديـان ) مـسـلط خـواهـد سـاخـت كـه آنـهـا را بـطـور مـداوم در عـذاب سـخـتـى قـرار دهـد، همانا پروردگارت بسرعت ، عقوبت مى كند و (درعين حال نسبت به توبه كنندگان ) براستى آمرزنده و مهربان است .
لطفا منتظر باشید ...
