ماجراى عبرت آموز - فرازهایی از قرآن نسخه متنی

عَلَيْنا صَبْراً وَ ثَبِّتْ اَقْدامَنا وَ انْصُرْنا عَلَى الْقَوْمِ الْكافِرينَ) 182 و پـيـامـبرشان به آنان گفت :خداوند براى شما طالوت را به فرمانروايى برانگيخته است . گـفـتند:از كجا بايد او بر ما فرمانروايى كند در حالى كه ما خود ـ با داشتن ثروت و قدرت ـ براى فرمانروايى از او سزاوارتريم و او را مال و ثروتى گسترده فراهم نيامده است . پيامبر گـفـت :خداوند او را بر شما برگزيده و دانشى بيشتر و پيكرى تناورتر بدو بخشيده است و خـداوند فرمانروايى خود را به هر كه بخواهد عطا مى كند و خداوند، روزى گستر و داناست . و پـيامبرشان به آنها گفت :نشان و علامت پادشاهى او اين است كه تابوتى برايتان مى آيد كه آرامـشـى از پروردگارتان و باقيمانده اى از آنچه خاندان موسى و هارون واگذاشته اند، در آن اسـت و فـرشتگان آن را به دوش برند؛ راستى كه در آن آيه و نشانه اى است براى شما اگر مؤ من باشيد. پس همين كه طالوت لشكر را بيرون برد، گفت :خدا شما را به نهر آبى آزمايش مى كند، هر كس از آن بنوشد، از من نيست و هر كس از آن ننوشد از من است . مگر آن كس كه با دست خويش ، مشتى آب بردارد. پس همه آشاميدند، بجز عده كمى از آنها، و چون وى با كسانى كه با او ايـمـان آورده بـودند، از نهر گذشتند، گفتند:امروز ما را توان مبارزه با جالوت و سپاهيان او نيست . آنها كه به ديدار پروردگار، اعتقاد داشتند، گفتند:چه بسا گروهى اندك به خواست خدا بـر سـپاهى بسيار، غلبه يافته و خدا يار و كمك صابران است . و چون با جالوت و سپاهيانش روبه رو شدند گفتند:پروردگارا! به ما صبر ده و قدمهايمان را استوار نما و ما را بر گروه كافران پيروز فرما.

ماجراى عبرت آموز

آيـات 247 تـا 251 سـوره بقره ، بيانگر يك ماجراى تاريخى و عبرت آموز است كه در آن چند عنصر، نقش فعال دارند:

اول ـ حضور حق در چهره رهبرى الهى به نام طالوت براى نجات مردم .

دوم ـ حضور باطل در چهره ستمگرى به نام جالوت و پيروانش .

سوم ـ مردم تحت ستم با روحيه هاى مختلف .

بنى اسرائيل بعد از درگذشت حضرت موسى (ع )، مرتكب گناهانى شدند، دين خدا را تحريف و از فـرمـان الهـى تـمـرد كـردنـد، و رهـنـمـودهـا و هـشـدارهـاى پـيـامـبـرشـان (اشـمـوئيـل ) را پـشت گوش افكندند.

خداوند به همين جرم ، جالوت را كه مردى قبطى بود، بر آنان مسلط ساخت . او بنى اسرائيل را ذليل كرد، مردانشان را كشت ، زنانشان را اسير و اموالشان را مصادره كرد و باقى ماندگان را از سرزمينشان بيرون راند.

بـنـى اسـرائيـل نـزد اشـمـوئيل شكايت بردند تا خداوند، فرمانروايى را برايشان برانگيزد، ولى از آنـجـا كـه در بـهـانـه گـيـرى و دنـيـاگـرا 183 بـودن ، شـهـرت داشـتـنـد، اشموئيل بر آنان اتمام حجت كرد كه اگر خداوند فرمانروايى معرفى كند و دستور جهاد صادر شود، امتناع نمى كنيد؟ گفتند:هرگز (آيه 246).

خـداونـد طـالوت را كه مردى بلند قامت ، نيرومند و ازنظر روحى ، قوى و با تدبير بود و به كشاورزى و دامدارى مى پرداخت ، به فرماندهى آنان برگزيد. 184

ويژگيهاى فرماندهى

بعد از آنكه پيامبرشان نام فرمانرواى منتخب خداوند را برد، عده اى اعتراض كردند و گفتند كه :الف ـ او اهليت حكومت ندارد و ما سزاوارتريم . ب ـ او مردى فقير است .

تـوضـيـح آنكه ، در بنى اسرائيل ، تا زمان حضرت داوود(ع )، خاندان سلطنت و خاندان نبوت از يـكـديـگـر جـدا بود و طالوت از هيچ يك از اين دو دودمان نبود. 185بدين جهت آنها مساءله اصـل و نـسـب را پـيـش كـشـيدند و افزودند:او حتى مال و ثروتى هم ندارد كه از اين نظر بر ما فـضـيلتى داشته باشد؛ قرآن كريم در مقابل اين بينش نادرست ، يادآور شده كه خداوند حكيم و عـليـم او را بـه رهـبرى شما برگزيده است .

از سوى ديگر به او دو ويژگى ارزشمند براى فرماندهى و رهبرى بخشيده است :(توان علمى ) و (نيروى بدنى ).

اوصاف سست ايمانها

قرآن كريم در جاى خود از مجاهدتهاى شيرمردانى كه در كنار انبيا ايستادند و در راه تبليغ دين الهـى از