از آيـه مـزبـور بـر مـى آيـد كـه هـر مـكـتـبـى غـير از اسلام را مردم هنگام نـزول قـرآن بـه عـنـوان عـقـيـده و مـكـتـب بـرگـزيـده بـودنـد ـ گـرچـه در اصـل ريـشـه الهـى هـم داشـتـه اسـت چـون مـسـيـحـيـت و آيـيـن يـهـود ـ بـه نـوعـى ظـلمت و گمراهى تبديل گرديده ، و آنچه كه جوامع كنونى ـ على رغم دسترسى به قرآن ـ به عنوان مكتب و ايده خـود پـذيـرفـتـه انـد جـز گـمـراهـى وتـاريـكـى چـيزى نيست ، چون (ناس ) كلى ومطلق است و شامل همه مردم زمان پيامبر و بعد از آن و پيروان همه اديان و مكاتب مى باشد. از اين آيه استفاده مـى شـود كـه پـيـروى از هـر آيـيـن و مـكـتـبـى جـز اسـلام مـردود وبـاطـل اسـت . البـتـه كـتـاب تـورات و انـجـيـل نـيـز كـه از طـرف خـداونـد نازل شده ، هدايتگر و نور بوده است ولى بعد تحريف شده و آنچه از حقايق كه در ضمن اين كتب تـحـريـف شـده وجـود داشـتـه بـراى هـدايتگرى كافى نبوده و نيست . در ضمن خود اين كتابها هم پيروان خود را به آمدن پيامبر اسلام مژده داده و آنها را به پيروى از آن بزرگوار دعوت نموده اند و يهود و نصارا با ايمان نياوردن به پيامبر اسلام در واقع بى ايمانى خود را به كتاب و پيامبر خود ثابت كرده اند.
5 - نور و ظلمات
مقصود از ظلمات و نور، گمراهى و هدايت است . در قرآن ظلمات بصورت جمع و نـور بـصـورت مـفرد آمده است ، بدين جهت كه هدايت از جانب خداست و خدا هم يگانه است . پس بين عـنـاصـر و اجـزاى هـدايـت و مـصـاديـق آن مـغـايرت نيست بر خلاف گمراهى كه پيروى از هواهاى نـفـسانى و شياطين است و آنها نيز با هم مغايرند و هيچ گونه وحدتى در ميان آنها نيست . از اين روسـت كـه خـداونـد بـنـدگانش را از پيروى راههاى مختلف باز داشته و آنها را به تبعيت از راه مستقيم خويش كه يگانه است ، فرا مى خواند.(وَ اءَنَّ هـذا صـِراطـى مـُسـْتـَقـيـمـاً فـَاتَّبـِعـُوهُ وَ لاتـَتَّبـِعـُوا السُّبـُلَ فـَتـَفـَرَّقَ بـِكـُمْ عـَنْ سَبيلِهِ)(41) و اين است راه راست من . از آن پيروى كنيد و به راههاى متعدّد مرويد كه شما را از راه خدا پراكنده مى سازد.
6 - خـصـوصـيـات راه خدا
چنان كه خود خداوند، عزيز و حميد است ، يعنى وجودى است كه بر همه چـيـز قـاهـر و غـالب اسـت و چـيـزى او را مغلوب خود نمى سازد و حميد است يعنى همواره و در همه حـال ، سـزاوار حـمـد و ثـنـا و سـپاس و ستايش است و نيز راهى را كه براى هدايت مردم قرار داده عزيز و حميد است .(42) راهى است كه رهروش را از ذلت مى رهاند و به قلّه عظيم شرف و عزت مى رساند؛ و بگونه اى است كه دست بيگانگان او رامغلوب نمى سازد و هميشه سزاوار مدح و ستايش است وتحسين همگان را بر مى انگيزد، گويا ارزش ذاتى پيدا مى كند.
حُبّ دنيا، موجب گمراهى
(... اَللّهِ الَّذى لَهُ مـا فـِى السَّمـواتِ وَ مـا فـِى الاَْرْضِ وَ وَيـْلٌ لِلْكـافِرينَ مِنْ عَذابٍ شَديدٍَ اَلَّذينَ يَسْتَحِبُّونَ الْحَيوةَ الدُّنْيا عَلَى الاْ خِرَةِ وَ يَصُدُّونَ عَنْ سَبيلِ اللّهِ وَ يَبْغُونَها عِوَجاً اُولئِكَ فىِ ضَلالٍ بَعيدٍ)(ابراهيم ، 3 ـ 2) خـدايـى كـه هـر چه در آسمانها و زمين است از آنِ اوست ، و واى بر كافران از عذابى سخت . آنان كه زندگى دنيا را بر آخرت ترجيح مى دهند و مانع راه خدا مى شوند و آن را منحرف مى خواهند، آنان سخت در گمراهى هستند.
چند نكته
1 - رابـطـه انـسـان بـا دنـيـا و آخـرت
رابـطـه انـسـان بـا دنـيـا و جـهـان آخـرت از سـه حال خارج نيست :الف ) اختيار دنيا و ترك آخرت
لطفا منتظر باشید ...
