هر آن دردى كه دلدارم فرستد چو درمان است درد او دلم را چو بى كارم كند از كار عالم اگر بى او دمى از دل برآرم وگر در عشق او از جان برآيم چو بى كارم كند از كار عالم وگر در جويم از درياى وصلش وگر از راز او رمزى بگويم چو بى كارم كند از كار عالم چو در ديرم دمى حاضر نبيند چو دام زرق بيند در برم دلق چو بى كارم كند از كار عالم چو گبر نفس بيند در نهادم به ديرم دركشد تا مست گردم چو بى كارم كند از كار عالم چو بى كارم كند از كار عالم چو در خدمت چنان گردم كه بايد چو بى كارم كند از كار عالم
شفاى جان بيمارم فرستد سزد گر درد بسيارم فرستد چو بى كارم كند از كار عالم كه داند تا چه تيمارم فرستد هزاران جان به ايارم فرستد چو بى كارم كند از كار عالم به دريا در نگونسارم فرستد ز غيرت بر سر دارم فرستد چو بى كارم كند از كار عالم ز مسجد سوى خمارم فرستد بسوزد دلق و زنارم فرستد چو بى كارم كند از كار عالم به آتشگاه كفارم فرستد به صد عبرت به بازارم فرستد چو بى كارم كند از كار عالم پس آنگه از پى كارم فرستد به خلوت پيش عطارم فرستد چو بى كارم كند از كار عالم
لطفا منتظر باشید ...
