ذره اى ناديده گنج روى تو گشت رويم چون نگارستان ز اشك نى ز چون من خاك گردى از درت هست خورشيد رخت زير نقاب در درون چون نافه ى آهوى حسن نى ز چون من خاك گردى از درت شير گردون جامه مي پوشد كبود آسمان را چون زمين در حقه كرد نى ز چون من خاك گردى از درت هندويم هندوى زلفت را به جان چون ز چشمت تيرباران در رسيد نى ز چون من خاك گردى از درت نى كه بنموديم صد سحر حلال خاك خواهم گشت تا بادى مرا نى ز چون من خاك گردى از درت نى ز چون من خاك گردى از درت چون كند از توكسى پهلو تهى نى ز چون من خاك گردى از درت
از کمان عشق بگريز اى فريد از کمان عشق بگريز اى فريد
ره بزد بر ما طلسم موى تو اى نگارستان جانم روى تو نى ز چون من خاك گردى از درت جمله ى ذرات چشماروى تو خون جان ها مشك شد بر بوى تو نى ز چون من خاك گردى از درت از سواد چشم چون آهوى تو آرزوى حقه ى للى تو نى ز چون من خاك گردى از درت گر توان شد هندوى هندوى تو طاق افتاديم از ابروى تو نى ز چون من خاك گردى از درت در صفات نرگس جادوى تو بو كه برساند به خاك كوى تو نى ز چون من خاك گردى از درت گر مرا بادى رساند سوى تو چون همى هستند در پهلوى تو نى ز چون من خاك گردى از درت
کين کمانى نيست بر بازوى تو کين کمانى نيست بر بازوى تو