بيار آن جام مى تا جان فشانيم بيا جانا كه وقت آن درآمد چو دريا در خروش آييم وانگه چو بر جان آشكارا گشت جانان دمى كز ما برآيد بى غم او چو دريا در خروش آييم وانگه چو دريا در خروش آييم وانگه وگر در ديده آيد غير او كس چو دريا در خروش آييم وانگه
همان بهتر که در عشقش چو عطار همان بهتر که در عشقش چو عطار
نارى بر سر جانان نشانيم كه جان بر جام جان افشان فشانيم چو دريا در خروش آييم وانگه ز غيرت جان خود پنهان فشانيم در آن ماتم بسى طوفان فشانيم چو دريا در خروش آييم وانگه ز چشم خون فشان باران فشانيم نمك در ديده ى گريان فشانيم چو دريا در خروش آييم وانگه
در از درياى بي پايان فشانيم در از درياى بي پايان فشانيم