• 
  خويش را چند ز انديشه به سر گردانم
  دل من سوخته ى حيرت گوناگون است
  نان خشكم بود و گر به تكلف بزيم
  چون درين راه به يك موى خطر نيست مرا
  مى نيايد ز جهان هم نفسى در نظرم
  نان خشكم بود و گر به تكلف بزيم
  چون ز دلتنگى و غم در جگرم آب نماند
  نيست در مذهب من هيچ به از تنهايى
  نان خشكم بود و گر به تكلف بزيم
  نان خشكم بود و گر به تكلف بزيم
  آرى اى دوست بجز دانه ى خود نتوان خورد
  نان خشكم بود و گر به تكلف بزيم
  
  تا کى از غصه و غم غصه و غم اى عطارتا کى از غصه و غم غصه و غم اى عطار
• 
  وز تحير دل خود زير و زبر گردانم
  تا كى از فكرت خود سوخته تر گردانم
  نان خشكم بود و گر به تكلف بزيم
  پس چرا خاطر خود گرد خطر گردانم
  گرچه بسيار ز هر سوى نظر گردانم
  نان خشكم بود و گر به تكلف بزيم
  چند بر چهره ز غم خون جگر گردانم
  گر بسى بنگرم و مسله برگردانم
  نان خشكم بود و گر به تكلف بزيم
  از دو چشم آب برو ريزم و تر گردانم
  خويش را في المل ار مرغ بپر گردانم
  نان خشكم بود و گر به تكلف بزيم
  
  سر فرو پوش که سرگشته و سرگردانمسر فرو پوش که سرگشته و سرگردانم