سرمست به بوستان برآمد با حسن نظاره ى رخش كرد هر مرغ كه كرد وصفت آغاز نرگس چو بديد چشم مستش چون لاله فروغ روى او يافت هر مرغ كه كرد وصفت آغاز سوسن چو ز بندگى او گفت بگذشت به كاروان چو يوسف هر مرغ كه كرد وصفت آغاز از شيرينى خنده ى اوست وز سر تيزى غمزه ى اوست هر مرغ كه كرد وصفت آغاز كردم شكرى طلب ز تنگش كز روى چو گلستانش گويى هر مرغ كه كرد وصفت آغاز خورشيد رخ ستاره ريزش از يك يك ذره ى دو عالم هر مرغ كه كرد وصفت آغاز در خود نگريستم بدان نور يك موى حجاب در ميان بود هر مرغ كه كرد وصفت آغاز در حقه مكن مرا كه كارم از هر دو جهان كناره كردم هر مرغ كه كرد وصفت آغاز هر مرغ كه كرد وصفت آغاز زيرا كه به وصفت از دو عالم هر مرغ كه كرد وصفت آغاز
در وصف تو شد فريد خيرهدر وصف تو شد فريد خيره
از سرو و ز گل فغان برآمد هر گل كه ز بوستان برآمد هر مرغ كه كرد وصفت آغاز مخمور ز گلستان برآمد دلسوخته شد ز جان برآمد هر مرغ كه كرد وصفت آغاز آزاده و ده زبان برآمد فرياد ز كاروان برآمد هر مرغ كه كرد وصفت آغاز هر شور كه از جهان برآمد هر تير كه از كمان برآمد هر مرغ كه كرد وصفت آغاز از شرم رخش چنان برآمد صد دسته ى ارغوان برآمد هر مرغ كه كرد وصفت آغاز از كنگره ى عيان برآمد ماهى مه از آسمان برآمد هر مرغ كه كرد وصفت آغاز نقشيم به امتحان برآمد چون موى تنم از آن برآمد هر مرغ كه كرد وصفت آغاز زان حقه ى درفشان برآمد اندوه تو از ميان برآمد هر مرغ كه كرد وصفت آغاز آواره ز آشيان برآمد آوازه ى بى نشان برآمد هر مرغ كه كرد وصفت آغاز
لطفا منتظر باشید ...
