اى صد هزار عاشقت از فرق تا به پاى آب رخم مبر ز دو جادوى پر فريب دور از رخ تو زلف تو در غارت دلم اندر هواى روى تو اى آفتاب حسن چون سايه اى فرو شدم از عشق تو به خاك دور از رخ تو زلف تو در غارت دلم بر كارم اوفتاد ز زلف تو صد گره بردى دلم به زلف و دلم بوى مي برد دور از رخ تو زلف تو در غارت دلم دور از رخ تو زلف تو در غارت دلم عطار رفت و دل به تو بگذاشت و خاك شد دور از رخ تو زلف تو در غارت دلم
پنهان ز عاشقانت رويى به من نماى قوت دلم بده ز دو ياقوت جانفزاى دور از رخ تو زلف تو در غارت دلم تا كى زنم چو ذره ى سرگشته دست و پاى اى آفتاب جان من از قعر جان برآى دور از رخ تو زلف تو در غارت دلم بگشاى كارم از سر زلف گره گشاى از حلقه هاى آن شكن زلف دلرباى دور از رخ تو زلف تو در غارت دلم بر روى اوفتاد و شكن يافت چند جاى تا روز حشر باز ستاند ز تو جزاى دور از رخ تو زلف تو در غارت دلم
لطفا منتظر باشید ...
