• 
  جهان از باد نوروزى جوان شد
  شمال صبحدم مشكين نفس گشت
  چو باز افتادى از ره ره ز سر گير
  تو گويى آب خضر و آب كور
  چو گل در مهد آمد بلبل مست
  چو باز افتادى از ره ره ز سر گير
  كجايى ساقيا درده شرابى
  قفس بشكن كزين دام گلوگير
  چو باز افتادى از ره ره ز سر گير
  چه مي جويى به نقد وقت خوش باش
  يقين مي دان كه چون وقت اندر آيد
  چو باز افتادى از ره ره ز سر گير
  چو باز افتادى از ره ره ز سر گير
  بلايى ناگهان اندر پى ماست
  چو باز افتادى از ره ره ز سر گير
  
  


• 
  زهى زيبا كه اين ساعت جهان شد
  صباى گرم رو عنبرفشان شد
  چو باز افتادى از ره ره ز سر گير
  ز هر سوى چمن جويى روان شد
  به پيش مهد گل نعره زنان شد
  چو باز افتادى از ره ره ز سر گير
  كه عمرم رفت و دل خون گشت و جان شد
  اگر خواهى شدن اكنون توان شد
  چو باز افتادى از ره ره ز سر گير
  چه مي گوئى كه اين يك رفت و آن شد
  تو را هم مي ببايد از ميان شد
  چو باز افتادى از ره ره ز سر گير
  كه همره دور رفت و كاروان شد
  دل عطار ازين غم ناگهان شد
  چو باز افتادى از ره ره ز سر گير