چاره ى كار من آن زمان كه توانى داد طلب كردم از تو داد ندادى يك شكر از لعل تو اگر بربايم گفته بدى من ندانم و نتوانم گر به سر زلف دل ز من بربودى يك شكر از لعل تو اگر بربايم دل چه بود خود كه جان اگر طلبى تو ماه رخا پرده ز آفتاب برانداز يك شكر از لعل تو اگر بربايم جمله ى آزادگان روى زمين را جمله ى دل مردگان منزل غم را يك شكر از لعل تو اگر بربايم يك شكر از لعل تو اگر بربايم گر ز تو عطار خواست بوس و كنارى يك شكر از لعل تو اگر بربايم
گر بكنى راضيم چنان كه توانى گر ندهى داد مي ستان كه توانى يك شكر از لعل تو اگر بربايم داد تو دادن يقين بدان كه توانى باز ده از لب هزار جان كه توانى يك شكر از لعل تو اگر بربايم حكم كنى بر همه جهان كه توانى وين همه فتنه فرو نشان كه توانى يك شكر از لعل تو اگر بربايم بنده كن از چشم دلستان كه توانى زنده كن از لعل درفشان كه توانى يك شكر از لعل تو اگر بربايم عذر بخواهى به هر زبان كه توانى هيچ منه داو در ميان كه توانى يك شكر از لعل تو اگر بربايم
لطفا منتظر باشید ...
