چون نيايد سر عشقت در بيان چون عبارت محرم عشق تو نيست جان و جانان هر دو نتوان يافتن آنك ازو سگ مي كند پهلو تهى چون زبان در عشق تو بر هيچ نيست جان و جانان هر دو نتوان يافتن همچو مرغ نيم بسمل در رهت دور از تو جان ز من گيرد كنار جان و جانان هر دو نتوان يافتن دوش عشق تو درآمد نيم شب گفت صد دريا ز خون دل بيار جان و جانان هر دو نتوان يافتن مرغ دل آواره ى ديرينه بود در پريد و عشق را در بر گرفت جان و جانان هر دو نتوان يافتن عقل فانى گشت و جان معدوم شد عشق با دل گشت و دل با عشق شد جان و جانان هر دو نتوان يافتن ديدن و دانستن اينجا باطل است چون بباشى فانى مطلق ز خويش جان و جانان هر دو نتوان يافتن جان و جانان هر دو نتوان يافتن تا كى اى عطار گويى راز عشق جان و جانان هر دو نتوان يافتن
همچو طفلان مهر دارم بر زبان چون دهد نامحرم از پيشان نشان جان و جانان هر دو نتوان يافتن دوستكانى چون خورد با پهلوان لب فرو بستم قلم كردم زبان جان و جانان هر دو نتوان يافتن در ميان خاك و خون گشتم نهان گر مرا بيرون نيارى زين ميان جان و جانان هر دو نتوان يافتن از رهى دزديده يعنى راه جان تا در آشامم كه مستم اين زمان جان و جانان هر دو نتوان يافتن باز يافت از عشق حالى آشيان عقل و جان را كارد آمد به استخوان جان و جانان هر دو نتوان يافتن عشق و دل ماندند با هم جاودان زين عجب تر قصه نبود در جهان جان و جانان هر دو نتوان يافتن بودن آن كار نه علم و بيان هست مطلق گردى اندر لامكان جان و جانان هر دو نتوان يافتن گر همى جانانت بايد جان فشان راز مي گويى طلب كن رازدان جان و جانان هر دو نتوان يافتن
لطفا منتظر باشید ...
