سر زلف تو بوى گلزار دارد از آن غم كه يكدم سر گل نبودت مكن بيقرارم چو گردون كه گردون اگر روى تو نيست خورشيد عالم وگر نقطه ى عاشقان نيست خالت مكن بيقرارم چو گردون كه گردون وگر زلف تو نيست هندوى ترسا دهانت چو با پسته اى تنگ ماند مكن بيقرارم چو گردون كه گردون خط سبز زنگار رنگ تو يارب چرا روى كردى ترش تا ز خطت مكن بيقرارم چو گردون كه گردون ندارم به روى تو چشم تعهد چو تيمار چشم خودش مى نبينم مكن بيقرارم چو گردون كه گردون مكن بيقرارم چو گردون كه گردون به يك بوسه جان مرا زنده گردان مكن بيقرارم چو گردون كه گردون
فريد از لب تو سخن چون نگويدفريد از لب تو سخن چون نگويد
لب لعل تو رنگ گلنار دارد ببين گل كه چون پاى بر خار دارد مكن بيقرارم چو گردون كه گردون چرا خلق را ذره كردار دارد چرا عاشقان را چو پرگار دارد مكن بيقرارم چو گردون كه گردون چرا پس چليپا و زنار دارد شكر تنگ بسته به خروار دارد مكن بيقرارم چو گردون كه گردون چو گوگرد سرخى چه مقدار دارد نگين مسين تو زنگار دارد مكن بيقرارم چو گردون كه گردون كه روى تو خود چشم بيمار دارد مرا چشم زخمى چه تيمار دارد مكن بيقرارم چو گردون كه گردون به صاحب قرانيم اقرار دارد كه جانم به عالم همين كار دارد مكن بيقرارم چو گردون كه گردون
که شعر از لب تو شکربار داردکه شعر از لب تو شکربار دارد
لطفا منتظر باشید ...
