درآمد دوش ترك نيم مستم دلم برخاست دينم رفت از دست چه دانم چون نه فاني ام نه باقى چو آتش شيشه اى مى پيشم آورد چو يك دردى به حلق من فرو رفت چه دانم چون نه فاني ام نه باقى ز مستى خرقه بر آتش نهادم چو عزم زهد كردم كفر ديدم چه دانم چون نه فاني ام نه باقى پس از مستى عشقم گشت معلوم چه مي پرسى مرا كز عشق چونى چه دانم چون نه فاني ام نه باقى چه دانم چون نه فاني ام نه باقى چو در لاكون افتادم چو عطار چه دانم چون نه فاني ام نه باقى
به تركى برد دين و دل ز دستم كنون من بى دل و بى دين نشستم چه دانم چون نه فاني ام نه باقى به شيشه توبه ى سنگين شكستم من از رد و قبول خلق رستم چه دانم چون نه فاني ام نه باقى ميان گبركان زنار بستم به صد مستى ز كفر و زهد جستم چه دانم چون نه فاني ام نه باقى كه نفس من بت و من بت پرستم همى هستم چنان كز عشق هستم چه دانم چون نه فاني ام نه باقى چه گويم چون نه هشيارم نه مستم بلند كون بودم كرد پستم چه دانم چون نه فاني ام نه باقى
لطفا منتظر باشید ...
