رفت وجودم به عدم چون كنم تو همه من هيچ به هم هر دو را تا بودم يك سر موى از وجود با منى و من ز توام بى خبر اى غم عشق تو مرا سوخته تا بودم يك سر موى از وجود واقعه ى عشق توام زنده كرد گرچه بسى گرم تر از آتشم تا بودم يك سر موى از وجود در هوست سر چو درانداختم چون نتوان كرد ز تو صورتى تا بودم يك سر موى از وجود اى همه بر هيچ ز تو چون بود كى به دمم نرم شوى زانكه تو تا بودم يك سر موى از وجود ره به درنگ است و درم سوى تو چون نه مقرم من و نه منكرم تا بودم يك سر موى از وجود در حرم عشق چو نامحرمم بر صفت شمع گرفتست سوز تا بودم يك سر موى از وجود تا بودم يك سر موى از وجود بازوى جود است كمال فريد تا بودم يك سر موى از وجود
هيچ شدم هيچ نيم چون كنم چون به هم اندازم وضم چون كنم تا بودم يك سر موى از وجود با تو بهم بى تو بهم چون كنم سوخته ام بى تو ز غم چون كنم تا بودم يك سر موى از وجود يكدم ازين واقعه كم چون كنم در طلب خويش علم چون كنم تا بودم يك سر موى از وجود پيش كشت سر چو قلم چون كنم صورت محض است صنم چون كنم تا بودم يك سر موى از وجود نقش پى نقش رقم چون كنم موم نه اى نرم بدم چون كنم تا بودم يك سر موى از وجود من نه درنگ و نه درم چون كنم بر سخنى لا و نعم چون كنم تا بودم يك سر موى از وجود نيست مرا ره به حرم چون كنم فرق سرم تا به قدم چون كنم تا بودم يك سر موى از وجود عزم بيابان عدم چون كنم فربهيش هست ورم چون كنم تا بودم يك سر موى از وجود
لطفا منتظر باشید ...
