از بس كه چو شمع از غم تو زار بسوزم بيم است كه از آه دل سوخته هر شب اى ساقى جان جام مى آور تو به پيشم زان با من دلسوخته اندك به نسازى دانى كه ز تر دامنى و خامى خود من اى ساقى جان جام مى آور تو به پيشم ترسم كه اگر سوخته خواهند من خام تا چند تنم پرده ى پندار به خود بر اى ساقى جان جام مى آور تو به پيشم اى ساقى جان جام مى آور تو به پيشم آن به كه به يك آتش دل وقت سحرگاه اى ساقى جان جام مى آور تو به پيشم
گويم نچنانم كه دگربار بسوزم نه پرده ى افلاك به يكبار بسوزم اى ساقى جان جام مى آور تو به پيشم تا من ز غم عشق تو بسيار بسوزم چندان كه بسوزم نه به هنجار بسوزم اى ساقى جان جام مى آور تو به پيشم در آتش عشق افتم و دشوار بسوزم وقت است كه اين پرده ى پندار بسوزم اى ساقى جان جام مى آور تو به پيشم تا خرقه براندزم و زنار بسوزم هرجا كه حجابى است به يكبار بسوزم اى ساقى جان جام مى آور تو به پيشم
در سوختگى تا که چو عطار بسوزمدر سوختگى تا که چو عطار بسوزم
لطفا منتظر باشید ...
