سرمست درآمد از سر كوى وز بى خوابى دو چشم مستش يكدم بنشين كه اين دل مست ترك فلكش به جان همى گفت فرياد كنان فلك كه احسنت يكدم بنشين كه اين دل مست پيش لبش آب خضر شد خاك دل زار به هاى هاى بگريست يكدم بنشين كه اين دل مست يكدم بنشين كه اين دل مست جان مي خواهد ز هر كسى وام يكدم بنشين كه اين دل مست
عطار تويى و نيم جانىعطار تويى و نيم جانى
ناشسته رخ و گره زده موى چون مخموران گره بر ابروى يكدم بنشين كه اين دل مست كاى من ز ميان جانت هندوى كو چشم كه بنگرد زهى روى يكدم بنشين كه اين دل مست زير قدمش بهشت شد كوى مي گفت به هاى هاى كاى هوى يكدم بنشين كه اين دل مست چون باد همى رود به هر سوى بر روى تو مي دهد به صد روى يكدم بنشين كه اين دل مست
با دوست به نيم جان سخن گوىبا دوست به نيم جان سخن گوى
لطفا منتظر باشید ...
