زلف و رخت از شام و سحر باز ندانم از فرقت رويت ز دل پر شرر خويش اشكم كه همى از دم سردم چو جگر بست روى تو كه هرگز ز خيالم نشود دور گويى كه مرا باز ندانى چو ببينى اشكم كه همى از دم سردم چو جگر بست اشكم كه همى از دم سردم چو جگر بست با پشت دوتا از غم روى تو چنانم اشكم كه همى از دم سردم چو جگر بست
زانگاه که عطار تو را تنگ شکر خواندزانگاه که عطار تو را تنگ شکر خواند
خال و لبت از مشك و شكر باز ندانم آهى كه برآرم ز شرر باز ندانم اشكم كه همى از دم سردم چو جگر بست از بس كه بگريم به نظر باز ندانم شايد چو نمي بينمت ار باز ندانم اشكم كه همى از دم سردم چو جگر بست بر چهره ى زردم ز جگر باز ندانم كز دست غمت پاى ز سر باز ندانم اشكم كه همى از دم سردم چو جگر بست
در وصف تو شعرم ز شکر باز ندانمدر وصف تو شعرم ز شکر باز ندانم
لطفا منتظر باشید ...
