ترك قلندر من دوش درآمد از درم در لب لعل ترك من آب حيات خضر بود من چو چشيدم آن شكر دل ز كمال لطف او بوسه چو داد ترك من هندوى او شدم به جان من به ميان اين طرف اشك فشان شدم چو شمع من چو چشيدم آن شكر دل ز كمال لطف او من چو چشيدم آن شكر دل ز كمال لطف او گرچه جفاى او بسى برد فريد بعد ازين من چو چشيدم آن شكر دل ز كمال لطف او
بوسه گشاد بر لبم تنگ كشيد در برم لب چو نهاد بر لبم گفتم خضر ديگرم من چو چشيدم آن شكر دل ز كمال لطف او چون كه بديدم هم سزا نيز بداد شكرم از سر آنكه خيره شد از سر ناز دلبرم من چو چشيدم آن شكر دل ز كمال لطف او برد گمان كه شد مگر ملك جهان ميسرم گرچه جفا كند بسى من ز وفاش نگذرم من چو چشيدم آن شكر دل ز كمال لطف او